Серозная абалонка

Структура сценкі страўніка: 1 серозная абалонка, 2 субсероза, 3 цягліцавы пласт, 4 нахільныя цягліцавыя валокны, 5 кругавыя цягліцы, 6 падоўжныя мышцы, 7 падслізістая, 8 цягліцавы пласт слізістай абалонкі, 9 слізістая абалонка, 10 lamina propria, 11 эпітэлій, 12 страўнікавыя залозы, 13 страўнікавыя ямкі, 14 варсінкавыя зморшчыны, 15 вобласць страўніка.

Серо́зная абало́нка^[1] (лац.: tunica serosatunica serosa)— тонкая шчыльная злучальнатканкавая мембрана таўшчынёй каля 1 мм, якая высцілае ўнутраную паверхню паражнін цела чалавека і жывёл. Да серозных абалонак ставяцца брушына, плеўра, перыкард і інш Пакрыта аднаслаёвым плоскім эпітэліем (мезатэліем).

Серозная абалонка выпрацоўвае і паглынае спецыфічную серозную вадкасць, якая падтрымлівае дынамічныя якасці ўнутраных органаў. Таксама яна выконвае ахоўную функцыю. Пры запаленні звычайна гладкая, эластычная і празрыстая тканка становіцца шурпатай, каламутнай і шчыльнай. У паталагічных выпадках серозная абалонка разрастаецца аж да зліпання.

Дадзеная абалонка развіваецца са спланхнатома — вытворнага мезадэрмы.

Гл. таксама

• Спланхналогія — вучэнне аб вантробах.
• Адвентыцыяльны пласт — злучальнатканкавая абалонка органаў, не пакрытая мезатэліем.

Зноскі

1. БелЭн 2002.

Літаратура

• Леанцюк А. С. Серозная абалонка // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 14. — С. 352. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0238-5 (т. 14).