Славінская мова класіфікуецца як ці самастойная мова, ці як дыялект кашубскай мовы ці польскай мовы.
Ёй карысталася заходнеславянскае племя славiнцаў (па-нямецку Slowinzen, Lebakaschuben), якое пражывала на землях паміж азёрамі Гардна i Лебска, а таксама гарадамі Слупск і Леба.
Славінская мова вымерла ў пачатку XX стагоддзя.