Стыр

Стыр
укр. Стир
Стыр у Луцку
Стыр у Луцку
Характарыстыка
Даўжыня 494 км
Басейн 12 900 км²
Расход вады 49,5 м³/с (у ніжнім цячэнні)
Вадацёк
Выток Выдра (Львоўская вобласць)
 • Месцазнаходжанне каля в. Галубіца
 • Каардынаты 49°57′45″ пн. ш. 25°10′28″ у. д.HGЯO
Вусце Прыпяць
 • Каардынаты 52°06′27″ пн. ш. 26°34′58″ у. д.HGЯO
Ухіл ракі 0,25 м/км
Размяшчэнне
Водная сістэма Прыпяць → Дняпро → Чорнае мора
Краіны
physical
выток
выток
вусце
вусце
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Стыр (укр.: Стир) — рака на паўночным захадзе Украіны і поўдні Беларусі, правы прыток Прыпяці. Даўжыня 494 км, у межах Беларусі 70 км. Вадазбор 12,9 тыс. км²[1]. Сярэднегадавы расход вады ў ніжнім цячэнні 49,5 м³/с. Агульнае падзенне ракі 122,5 м. Сярэдні нахіл воднай паверхні 0,25 ‰.

Агульнае

[правіць | правіць зыходнік]

Пачынаецца на вышыні 259 м над узроўнем мора на схілах узгорыстага масіву Варанякі ў межах Падольскага ўзвышша, за 3 км на паўночны ўсход ад в. Галубіца Бродаўскага раёна Львоўскай вобласці, цячэ па Палескай нізіне па Ровенскай і Валынскай абласцей, у межах Беларусі па Пінскім і Столінскім раёнах. Упадае ў Прыпяць двума рукавамі: левы, больш шматводны, Прастыр, даўжыня 21 км, вусце за 1,5 км на поўдзень ад в. Вялікія Дзіковічы Пінскага раёна; правы рукаў даўжынёй 70 км, упадае за 64 км ад вусця Прастыры ніжэй па цячэнні Прыпяці, за 1 км на паўднёвы захад ад в. Беразцы Столінскага раёна. Найвышэйшы ўзровень разводдзя ў ніжнім цячэнні ў пачатку сакавіка, сярэдняя вышыня над межанным узроўнем 1,3—1,5 м. Замярзае ў канцы снежня — пачатку студзеня, крыгалом у 1—2 дэкадзе сакавіка. Веснавы ледаход у сярэднім 1—2 сутак. Суднаходная ад г. Луцк (312 км ад вусця).

Даліна трапецападобная, у верхнім цячэнні вузкая, глыбокаўрэзаная, шырыня 0,2—0,3 км, у ніжнім цячэнні зліваецца з далінай Прыпяці. Пойма суцэльная, двухбаковая, у ніжнім цячэнні шырыня да 2 км.

Рэчышча ўмерана звілістае, у сярэднім цячэнні ў асобных месцах каналізаванае, шырыня ў верхнім цячэнні 2—10 м, у ніжнім 30—50 м.

Асноўныя прытокі

[правіць | правіць зыходнік]

Справа: Сланіўка, Іква, Канапелька, Кормін, Стубла 1, Стубла 2. Злева: Ліпа, Чарнагузка, Акінка.

Зноскі

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ Основные характеристики речных бассейнов (с площадью водосбора ≥ 200 км²) Брестской области // Справочник «Водные объекты Республики Беларусь»(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 22 верасня 2021. Праверана 30 мая 2021.

Літаратура

[правіць | правіць зыходнік]
  • Ресурсы поверхностных вод СССР. Описание рек и озёр и расчёты основных характеристик их режима. Т. 5. Белоруссия и Верхнее Поднепровье. Ч. 1–2. – Л., 1971.
  • Природа Белоруссии: Попул. энцикл. / БелСЭ; Редкол.: И. П. Шамякин (гл. ред.) и др. — Мн.: БелСЭ, 1986. — 599 с., 40 л. ил. (руск.)
  • Блакітная кніга Беларусі : Энцыклапедыя / рэдкал.: Н. А. Дзісько і інш. — Мн.: БелЭн, 1994. — 415 с. — 10 000 экз. — ISBN 5-85700-133-1.
  • Государственный водный кадастр: Водные ресурсы, их использование и качество вод (за 2004 год). — Мн.: Министерство природных ресурсов и охраны окружающей среды, 2005. — 135 с.
  • Макарэвіч А. А. Стыр // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 228. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).