Сулу (мора)

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Сулу.
Сулу (мора)
Катэгорыя на Вікісховішчы

Сулу (тагальск.: Dagat Sulu, малайск.: Laut Sulu) — міжастраўное мора Ціхага акіяна.

Тэрыторыя мора Сулу даволі выразна абмежаваная астравамі: Тагальскім архіпелагам з паўночнага ўсходу і ўсходу, доўгім востравам Палаван з паўночнага захаду, Калімантанам з паўднёвага захаду і архіпелагам Сулу з паўднёвага ўсходу. Паміж астравамі пралівы, якія злучаюць мора Сулу з іншымі, вузкія і неглыбокія. Максімальная глыбіня праліва Міндора, які злучае мора Сулу і Паўднёва-Кітайскім, усяго каля 450 м, тады як максімальная глыбіня мора дасягае 5576 м. Пралівы, якія злучаюць з марамі Сулавесі і Мінданаа яшчэ драбнейшыя.

Тэмпература паверхневых вод цэлы год высокая: вагаецца ад 25,5 °С узімку да 29 °С улетку. Салёнасць вагаецца ў межах 33—34,5 ‰. Прылівы ў моры Сулу няправільныя паўсутачныя, велічынёй да 2—3 м сярэднедзённая тэмпература паветра ў мора вагаецца ад 26 °C да 29 °C. Ападкі выпадаюць з мая да снежня.

Галоўныя парты: Ілаіла, Пуэрта-Прынсеса, Замабаанга, Сандакан.

Літаратура

[правіць | правіць зыходнік]
  • Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн — С. 263.
  • Су́лу // Географический энциклопедический словарь: Географические названия (руск.) / Гл. ред. А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев (зам. гл. ред.) и др. — 2-е изд., исправл. и дополн. — М.: Советская энциклопедия, 1989. — С. 457. — 592 с. — 210 000 экз. — ISBN 5-85270-057-6.
  • Су́лу // Энциклопедический географический словарь (руск.). — М.: РИПОЛ классик, 2011. — С. 644. — 800 с. — (Словари но­вого века). — 5 000 экз. — ISBN 978-5-386-03063-6.
  • Военный энциклопедический словарь / Пред. Гл. ред. комиссии Н. В. Огарков. — М. Воениздат, 1983. — С. 717. — 633 с. с ил., 30 л. ил. (руск.)