Супергравітацыя

Супергравіта́цыя^[1] — ці часта: шматмерная супергравітацыя — назва фізічных тэорый, якія ўключаюць дадатковыя вымярэнні, суперсіметрыю і гравітацыю.

Тэрмін быў уведзены фізікамі, якія жадаюць атрымаць перавагу ад выкарыстання суперсіметрыі пры пабудове тэорыі «Вялікага Аб’яднання», які складаецца ў тым, што пры гэтым адбываецца частковае скарачэнне найбольш інтэнсіўных квантавых флуктуацый, звязанае з парамі часціц-суперпартнёраў, якое дапамагае змякчыць супярэчнасці, якія ўзнікаюць пры спробе ўключэння у квантавую механіку гравітацыі.

Зноскі

1. БелЭн 2002.

Літаратура

• Куўшынаў В. І. Супергравіта́цыя // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 272. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
• Супергравитация // Физический энциклопедический словарь (руск.) / Гл. ред. А. М. Прохоров. Ред. кол. Д. М. Алексеев, А. М. Бонч-Бруевич, А. С. Боровик и др. — М.: Советская энциклопедия, 1983. — 928 с. — 100 000 экз.
• Иванов Е. А., Огиевецкий В. И. Супергравитация // Физическая энциклопедия. В 5 т. Т. 5: Стробоскопические приборы — Яркость (руск.) / Гл. ред. А. М. Прохоров. — М.: Большая российская энциклопедия, 1999. — 692 с. — 20 000 экз. — ISBN 5-85270-101-7.
• Введение в суперсимметрию и супергравитацию / П. Уэст; Пер. с англ. А. А. Быценко; Под ред. [и с предисл.] П. П. Кулиша. — Москва : Мир, 1989. — 328 с.; 22 см. — ISBN 5-03-001050-5 (В пер.). (руск.)

Спасылкі

• Д. Фридман, П. ван Нътвенхёйзен Супергравитация и унификация законов физики // Успехи физических наук, 1979, том 128, вып. 1. (руск.)