Сферычная геаметрыя

Малы і вялікі кругі

Сферычны трохвугольнік (чырвоны колер), утвораны трыма вялікімі кругамі

Сферы́чная геаме́трыя^[1] — раздзел геаметрыі, які вывучае геаметрычныя фігуры, размешчаныя на сферы, і іх уласцівасці. Узнікла ў старажытнасці з патрэб астраноміі і атрымала развіццё разам з развіццём мараплаўства і геаграфіі.

Асноўныя паняціі сферычнай геаметрыі — пункты сферы, кругі (вялікія і малыя) і рух сферы.

Вялікія кругі атрымліваюцца пры перасячэнні сферы плоскасцямі, якія праходзяць праз яе цэнтр. Вялікі круг дзеліць сферу на дзве роўныя часткі. Малы круг утвараеццы пры перасячэнні сферы плоскасцю, якая не праходзіць праз яе цэнтр і падзяляе сферу на дзве няроўныя часткі. Рух сферы — пераўтварэнне сферы, пры якім захоўваецца адлегласць паміж любымі яе пунктамі^[1].

У сферычнай геаметрыі разглядаюцца двухвугольнікі, трохвугольнікі, лініі, дугі і іншыя фігуры.

Гл. таксама

• Сферычная трыганаметрыя
• Сферычная астраномія

Зноскі

1. БелЭн 2002.

Літаратура

• Сферы́чная геаме́трыя // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 302—303. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
• Сфери́ческая геоме́трия // Большая советская энциклопедия : ([в 30 т.]) / гл. ред. А. М. Прохоров. — 3-е изд.. — М. : Советская энциклопедия, 1969—1978. (руск.)
• Сферы́чная геаме́трыя // Матэматычная энцыклапедыя / Гал. рэд. В. Бернік. — Мн.: Тэхналогія, 2001. — С. 334. — 496 с.: іл. — 1 000 экз. — ISBN 985-458-059-8.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Сферычная геаметрыя
• Сферическая геометрия // Проблемно-Ориентированная Информационно-Вычислительная Система (руск.) на сайце Тульскага дзяржаўнага педагагічнага ўніверсітэта імя Л. М. Талстога