Сюаньцзан | |
---|---|
кіт.: 玄奘 | |
Дата нараджэння | 6 красавіка 602 |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 7 сакавіка 664 (61 год) |
Месца смерці | |
Грамадзянства | |
Бацька | Chen Hui[d] |
Род дзейнасці | падарожнік-даследчык, пісьменнік, перакладчык, бхікшу, філосаф |
Вядомыя вучні | Kuiji[d], Puguang[d], Woncheuk[d], Shi Pantuo[d] і Bianji[d] |
Творы ў Вікікрыніцах | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Сюаньцзан (Чань Хуэй) (602—664) — кітайскі будыйскі манах, вучоны, філосаф, падарожнік і перакладчык часоў дынастыі Тан.
Сюаньцзан нарадзіўся ў 602 як Чэнь І (陈 袆) у сям’і вучоных. Ён вядомы сваім сямнаццацігадовым падарожжам у Індыю, дзе ён вучыўся і меў зносіны са знакамітымі будыйскімі майстрамі, у прыватнасці ў манастыры Наланда.
Сюаньцзан прывёз з Індыі 657 тэкстаў на санскрыце. Ён атрымаў падтрымку імператара, і арганізаваў вялікую школу перакладаў у горадзе Чан’ань, прыцягваючы да працы шматлікіх вучняў па ўсёй Усходняй Азіі. Ён пераклаў на кітайскую мову 1330 твораў. Найбольшую цікавасць для яго ўяўляла школа Ёгачара (кіт. 瑜伽 行 派) або Чытаматра (кіт. 唯识).