Сяргей Васілевіч Макараў

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Макараў.

Сяргей Макараў
Агульная інфармацыя
Поўнае імя	Сяргей Васілевіч Макараў
Нарадзіўся	3 кастрычніка 1996(1996-10-03)[1] (28 гадоў) Някрасаўка^[d], Някрасаўка^[d], Хабараўскі раён^[d], Хабараўскі край, Расія
Грамадзянства	Расія
Рост	173 см
Вага	75 кг
Пазіцыя	паўабаронца
Інфармацыя пра клуб
Клуб	Акрон
Нумар	6
Маладзёжныя клубы
СКА-Энергія (Хабараўск)
Клубная кар’ера[* 1]
2013—2017 Лакаматыў (Масква) 0 (0) 2016—2017 →  Мінск 43 (2) 2017—2018 Анартосіс (Фамагуста) 0 (0) 2018 СКА-Хабараўск 3 (0) 2019 Іслач (Мінскі раён) 28 (1) 2020—2022 Ротар (Валгаград) 64 (0) 2022— Акрон (Тальяці) 13 (0)
Нацыянальная зборная[* 2]
2012—2013 Расія (да 17) 19 (0) 2014—2015 Расія (да 19) 11 (1) 2015—2016 Расія (да 21) 15 (0)
Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў, адкарэктавана станам на 22 кастрычніка 2022. Колькасць гульняў і галоў за нацыянальную зборную ў афіцыйных матчах, адкарэктавана станам на 19 сакавіка 2017
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Сяргей Макараў (нар. 3 кастрычніка 1996, Някрасаўка, Хабараўскі край) — расійскі футбаліст, паўабаронца тальяцінскага «Акрона».

Клубная кар’ера

Пачынаў займацца футболам у родным сяле Някрасаўка, пазней трапіў у структуру хабараўскай «СКА-Энергіі». У 2009 годзе быў заўважаны селекцыянерамі маскоўскага «Лакаматыва» і запрошаны ў каманду. З 2013 года пачаў прыцягвацца да моладзевага складу «чыгуначнікаў». Пазней стаў часам трапляць у заяўку асноўнай каманды, але так і не дэбютаваў за яе.

У лютым 2016 года быў аддадзены ў арэнду беларускаму клубу «Мінск»^[2]. Замацаваўся ў якасці асноўнага апорнага паўабаронцы, прыняў удзел ва ўсіх 30 матчах чэмпіянату Беларусі 2016 і дапамог «Мінску» заняць высокае чацвёртае месца. Па заканчэнні сезона ў лістападзе 2016 года вярнуўся ў «Лакаматыў»^[3]. Аднак, не маючы магчымасці прабіцца ў аснову маскоўскага клуба, у лютым 2017 года зноў на правах арэнды далучыўся да «Мінска»^[4]. У складзе «Мінска» працягваў быць іграком асновы. У чэрвені 2017 года пакінуў беларускі клуб^[5].

У жніўні 2017 года пасля прагляду стаў іграком кіпрскага «Анартосіса». Аднак, за асноўную каманду не правёў ніводнага матча, гуляў толькі за моладзевы склад. У студзені 2018 года вярнуўся ў Расію, стаўшы іграком клуба «СКА-Хабараўск». Па заканчэнні сезона 2017/18, па выніках якога хабараўскі клуб страціў месца ў Прэм’ер-лізе, пакінуў клуб.

У студзені 2019 года, пасля паловы сезона без каманды, падпісаў кантракт з беларускім клубам «Іслач»^[6]. У складзе беларускай каманды стаў адным з асноўных ігракоў. У снежні 2019 года пакінуў «Іслач» і стаў іграком валгаградскага «Ротара»^[7]. У сезоне 2020/21 разам з клубам гуляў у Прэм’ер-лізе.

У чэрвені 2022 года перайшоў у тальяцінскі «Акрон».

Міжнародная кар’ера

З 2011 года пачаў выступаць за юнацкую зборную Расіі, складзеную з ігракоў 1996 года нараджэння. Дапамог ёй прайсці ў фінальны турнір чэмпіянату Еўропы 2013, дзе адгуляў без замен усе матчы. У фінальным матчы супраць зборнай Італіі (0:0) забіў вырашальны гол у серыі пенальці (5:4), які прынёс расійскай зборнай перамогу на юнацкім чэмпіянаце Еўропы.

Пазней выступаў за юніёрскую зборную, з якой заваяваў срэбраныя медалі чэмпіянату Еўропы. У 2015—2016 гадах — ігрок моладзевай зборнай Расіі.

Дасягненні

• 01 Пераможца юнацкага чэмпіянату Еўропы: 2013
• 02 Срэбраны прызёр юніёрскага чэмпіянату Еўропы: 2015

Зноскі

1. Sergey Makarov // Transfermarkt — 2000. Праверана 9 кастрычніка 2017.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q2449070"></a>
2. "Минск" арендовал у московского "Локомотива" Сергея Макарова. football.by.
3. Футбол. Неманья Чович и Сергей Макаров покинули "Минск". pressball.by.
4. Российский хавбек Макаров вернулся в "Минск". football.by.
5. Сергей Макаров покинул "Минск". football.by.
6. Экс-полузащитник "Минска" Макаров стал игроком "Ислочи". football.by.
7. Макаров покидает «Ислочь» и продолжит карьеру в «Роторе». by.tribuna.com.