Сігурд Змеявокі

Сігурд Змеявокі
стар.-сканд.: Sigurðr ormr í auga
Нараджэнне IX стагоддзе
Смерць 891
Бацька Рагнар Лодбрак
Маці Аслаўг
Дзеці Кнуд I Гардэкнуд

Сігурд Змеявокі (стар.-сканд.: Sigurðr ormr í auga) — правадыр вікінгаў, у другой палове IX стагоддзя арганізоўваў набегі на Брытанію; адзін з сыноў дацкага марскога конунга Рагнара Лодбрака; магчыма, легендарны Дацкі конунг.

Біяграфія

[правіць | правіць зыходнік]

Ранняе жыццё

[правіць | правіць зыходнік]

Сігурд Змей у воку быў адным з сыноў легендарнага дацкага конунга Рагнара Лодбрака. Яго маці была Аслаўг, дачка Сігурда Забойцы Фафніра. Сігурд нарадзіўся са знакам у воку, апісанай як Урабарос (змей, які кусае свой хвост). Сярод яго братоў былі Б’ёрн Жалезнабокі, Івар Бяскосты, Хальфдан і Уба.

У цяперашні час ёсць здагадка, што адзнака ў воку Сігурда з’яўляецца вынікам прыроджанай мутацыі гена Pax6.

У юнацтве Сігурд быў блізкі да бацькі. Пазней ён некаторы час жыў у Шатландыі і на Шэтландскіх астравах.

Вялікая паганская армія

[правіць | правіць зыходнік]

У 865 годзе Кароль Нартумбрыі Эла II перамог, узяў у палон і забіў Рагнара Лодбрака, кінуўшы яго ў яму са змеямі. Сігурд і яго браты атрымалі весткі аб гібелі свайго бацькі Рагнара ад пасланцаў караля Элы, якія прыбылі ў Данію. Сігурд Змей у воку трымаў нож і падрэзаў сабе пазногці, калі распавядалі гэтыя навіны, і так уважліва слухаў гэты аповяд, што не заўважыў, як нож уваткнуўся ў косць, і нават не здрыгануўся. Яго брат Б’ёрн Жалезнабокі сціснуў рукой дрэўка дзіды і так моцна сціснуў яго, што засталіся сляды пальцаў. Калі паслы Элы скончылі аповяд, Б’ёрн так патрос дзідай, што яна разляцелася напалам.

Сыны Рагнара пакляліся адпомсціць за забойства свайго бацькі. Паводле сагі пра Рагнара і яго сыноў, браты сабралі невялікія сілы і адплылі ў Англію. У 866 годзе сыны Рагнара на чале вялікай дацкай арміі перасеклі Паўночнае мора і ўварваліся ў Англію. У бітве пад Ёркам Кароль Нартумбрыі Эла II пацярпеў паразу, быў захоплены ў палон і адданы пакарання, званай «Крывавы арол»[1].

Паводле «Пасмы пра сыноў Рагнара», дацкі конунг Сігурд Змеявокі загінуў у бітве з конунгам Эрнульфам.

Нашчадкі Сігурда

[правіць | правіць зыходнік]

«Пасма пра сыноў Рагнара» паведамляе, што пасля смерці свайго бацькі Рагнара Сігурд Змей-у-воку атрымаў у спадчыну Зеландыю, Сканію, Халанд, дацкія астравы і Вікен. Ён ажаніўся з Блаяй, дачкой караля Нартумбрыі Элы. Яны мелі двух дзяцей: сын Хардакнут і дачка Аслаўг.

Дачка Сігурда Аслаўг стала жонкай Хэльгі Смелага (нашчадка караля Хрынгарыкі) з дынастыі Дэглінгаў. У іх быў сын Сігурд Алень, які ажаніўся з Інгеборг, дачкой караля Ютландыі Харальда Клака. Сігурд і Інгеборг мелі сына Гутарма і дачку Рагнхільду. Пасля смерці дзядзькі па бацькоўскай лініі Фродзі, караля Хрынгарыкі, Сігурд Алень адправіўся ў Нарвегію і стаў каралём Хрынгарыкі.

«Пасма пра сыноў Рагнара» і «Круг зямны» паведамлялі, што берсерк Хакі з Хадаланда забіў у баі Сігурда Аленя і захапіў у палон яго дзяцей Рагнхільду і Гутарма. Але ў баі з Сігурдам Хакі страціў правую руку і атрымаў яшчэ тры раны. Разам з палоннымі і нарабаваным Хакі вярнуўся ў Хадаланд. Затым Хакі ачуняў ад ран і вырашыў ажаніцца на 15-гадовай Рагнхільдзе. У гэты час конунг Хальвдан Чорны, кіраўнік Вестфальда (каля 820 — каля 860), арганізаваў напад на Хадаланд, у выніку якога Рагнхільда і яе брат Гутарм былі вызвалены з палону. Рагнхільда стала другой жонкай Хальвдана Чорнага і маці конунга Харальда Цудоўнавалосага, які аб’яднаў Нарвегію.

Крыніцы

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ Hunt W. Ælla (d.867). — Т. 01. — С. 169—170.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]