Сіла (дзяржава)

Гістарычная дзяржава
Сіла
кар.: 신라 кар.: 사로[1] кар.: 사라[1] кар.: 서나[1] кар.: 서나벌[1] кар.: 서야[1] кар.: 서야벌[1] кар.: 서라[1] кар.: 서라벌[1] кар.: 서벌[1]
Сцяг
57 да н.э. — 892
Сталіца	Кёнджу^[d]
Афіцыйная мова	Sillan^[d], вэньянь і Old Korean^[d]
Рэлігія	Mahāyāna^[d]
Плошча	146 000 км²
Форма кіравання	манархія
Медыяфайлы на Вікісховішчы

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Сіла (значэнні).

Сі́ла^[2] (кар.: 신라, [ɕilːa]) — адна з трох першапачатковых карэйскіх дзяржаў (Кагуро, Пэкчэ і Сіла) у I ст. да н.э. — VII ст. н.э., у VII—IX ст. першая агульнакарэйская дзяржава.

Спачатку займала паўднёвы захад Карэйскага паўвострава. Паводле летапісных паказанняў, заснавана ў 57 да н.э., хаця першыя звесткі пра Сіла адносяцца да III ст., калі яна ўяўляла саюз паўночна-заходніх карэйскіх плямён. Як дзяржава аформілася да пачатка VI стагоддзя. У 503 годзе правіцель (марыпкан) Чыджын (500—514) прыняў тытул цара (вана), а дзяржава — назву Сіла.

Сіла фарміравалася пад моцным уплывам кітайскай культуры і канфуцыянства. У VI стагоддзі дзяржаўнай рэлігіяй стаў будызм. Сумесна з войскамі кітайскай дынастыі Тан Сіла ў 660 годзе разбіла Пэкчэ, у 668 г. — Кагуро, потым выгнала з Карэі былых саюзнікаў — кітайцаў.

У VII — пачатку IX стагоддзя ў час росквіту Сілы як агульнакарэйскай дзяржавы сфарміравалася карэйская народнасць.

З сярэдзіны IX стагоддзя Сіла пачала занепадаць і ў канцы IX стагоддзя распалася на асобныя дзяржавы.

Зноскі

1. http://encykorea.aks.ac.kr/Contents/Item/E0032800
2. БелЭн 2002.

Літаратура

• Сіла // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 14. — С. 374. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0238-5 (т. 14).
• История Кореи. Т. 1. — М., 1974. (руск.)

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Сіла (дзяржава)