Сіліманіт

Сіліманіт
Формула	Al(AlSiO5)
Прымесь	Fe
Сінгонія	рамбічная
Крышталічная рашотка	a = 7,484, b = 7,672, c = 5,77, Z = 4
Крышталічная рашотка	a = 7,484, b = 7,672, c = 5,77, Z = 4
Колер	бясколерны, шэры, светла-буры, зеленаваты, блакітнаваты
Колер рысы	белы
Бляск	шкляны шаўкавісты
Празрыстасць	празрысты, паўпразрысты
Цвёрдасць	6,5—7,5
Спайнасць	дасканалая па {010}
Злом	няроўны
Шчыльнасць	3,24 г/см³
Паказчык пераламлення	nα = 1,653—1,661 nβ = 1,654—1,670 nγ = 1,669—1,684

Сілімані́т^[1] — мінерал падкласа стужачных сілікатаў, Al(AlSiO₅). Названы ў гонар амерыканскага хіміка Бенджаміна Сілімана (B. Silliman).

Хімічны склад

• Al₂O₃ — 62,92 %
• SiO₂ — 37,08 %
• Fe₂O₃ — да 3 %

Уласцівасці

Крышталізуецца ў рамбічнай сінгоніі. Утварае ігольчатыя крышталі, шчыльныя прамяністыя масцы, тонкавалакністыя агрэгаты. Колер шэры, светла-буры, зеленаваты, блакітнаваты, бясколерны. Бляск шкляны, шаўкавісты. Цвёрдасць 6,5—7,5 па шкале Моаса. Шчыльнасць — 3,23—3,25 г/см³ (3,27^[1]).

Паходжанне і радовішчы

Мінерал мае высокатэмпературнае метамарфічнае паходжанне. Сустракаецца ў крышталічных сланцах.

Радовішчы маюцца ў ЗША, Індыі, Расіі, Германіі, Аўстраліі, Бразіліі, Чэхіі.

Выкарыстанне

Сіліманіт выкарыстоўваецца ў вытворчасці вогнетрывалых і кіслотаўстойлівых матэрыялаў^[1].

Зноскі

1. Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 5. Стаўраструм — Яшчур / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1986. — 583 с., іл. — 10 000 экз.

Літаратура

• Шымановіч С. Л. Сіліманіт // Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 5. Стаўраструм — Яшчур / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1986. — С. 497. — 583 с., іл. — 10 000 экз.
• Геологический словарь: в 2-х томах. / Под редакцией К. Н. Паффенгольца и др .— М.: Недра, 1978. (руск.)
• Горная энциклопедия. / Под редакцией Е. А. Козловского. — М.: Советская энциклопедия, 1984—1991. (руск.)

Спасылкі

• Sillimanite Mineral Data // Mineralogy Database (англ.)
• Силлиманит // Каталог минералов (руск.)
• Силлиманит // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.