Тофу

Тофу
Дата заснавання / стварэння 100
Выява
Краіна паходжання
Матэрыял соевае малако[1]
Вугляродны след 0,3 kilogram of carbon dioxide equivalent per kilogram[2]
Водны след 2 523 cubic metre per ton[3]
Статус нематэрыяльнай культурнай спадчыны National Inventory of Intangible Cultural Heritage in Malaysia[d][4]
Пабочны прадукт soy pulp[d][5]
Кухня Японская кухня і Кітайская кухня[d]
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Тофу — харчовы прадукт з соевых бабоў, багаты бялком. Тофу мае нейтральны смак, што з’яўляецца адной з пераваг тофу і дазваляе універсальна выкарыстоўваць яго ў кулінарыі.

Гісторыя

[правіць | правіць зыходнік]

Па адной з версій паходжання тофу, ён быў атрыманы ва II ст. да н. э . у Кітаі і распаўсюдзіўся ў эпоху Нара (VIII стагоддзе) у Японіі. У гэтых краінах, а таксама ў Тайландзе, В’етнаме і Карэі, тофу стаў адным з асноўных прадуктаў харчавання.

У заходніх краінах тофу стаў шырока вядомы ў другой палове XX стагоддзя, дзякуючы паляпшэнню культурных сувязяў з ўсходнеазіяцкімі краінамі і распаўсюджванню вегетарыянства.

Вытворчасць

[правіць | правіць зыходнік]

Тофу атрымліваецца шляхам згортвання бялку соевага малака пры награванні або фільтраванні. Гэта адбываецца з дапамогай каагулянтаў (напрыклад, нігары — хларыд магнію, лімонная кіслата або сульфат кальцыю). На Акінава замест нігары выкарыстоўваецца марская вада, і атрыманы такім чынам тофу называецца сіма-дофу (астраўны тофу). Пасля гэтага тофу прэсуецца. Канчатковы прадукт мае белы колер.

У цэлым вытворчасць тофу нагадвае працэс атрымання сыру з малака. Часам тофу называюць «соевым сырам». Прэсаваны тофу паступае ў продаж у герметычных упакоўках, напоўненых вадой.

Захоўванне

[правіць | правіць зыходнік]

Тофу можа захоўвацца ў вакуумнай упакоўцы з вадой на працягу некалькіх тыдняў. У пасудзіне з вадой можа захоўвацца каля аднаго тыдня, прычым ваду варта мяняць кожныя 1-2 дня. Тофу можна замарожваць, пасля чаго ён набывае жоўты колер. Пасля размарожвання колер зноў робіцца белым, а кансістэнцыя тофу — больш губчатай і цвёрдай.

Зноскі

  1. ↑ The World of Soy — University of Illinois Press, 2008. — ISBN 9780252033414
  2. ↑ Teran T. D., Suckow T. So schmeckt Zukunft: Der kulinarische Kompass für eine gesunde Erde / Hrsg.: WWF Deutschland — 2021. — S. 51.
  3. ↑ Hoekstra A. Y., Mekonnen M. M. Table 3 // The green, blue and grey water footprint of crops and derived crop products // Hydrology and Earth System Sciences — Copernicus Publications, 2011. — Vol. 15, Iss. 5. — P. 1577–1600. — ISSN 1027-5606; 1607-7938 — doi:10.5194/HESS-15-1577-2011
  4. ↑ Warisan Kebangsaan 2012 Праверана 19 жніўня 2024.
  5. ↑ Heibonsha World Encyclopedia — 平凡社, 1988.