Точка

Комплекс «Точка» падчас парада ў Кіеве 24 жніўня 2008 года
Комплекс «Точка-У» Нацыянальнай Арміі Азербайджана на парадзе ў Баку 26 чэрвеня 2013 года
Комплекс «Точка» на парадзе з нагоды Дня незалежнасці Беларусі 3 ліпеня 2017 года

Точка — савецкі тактычны ракетны комплекс дывізіённага звяна (з канца 1980-х гадоў пераведзены ў армейскае звяно) распрацоўкі Каломенскага КБ машынабудавання.

Гісторыя

[правіць | правіць зыходнік]

Распрацоўка была пачата па пастанове Савета Міністраў СССР № 148-56 ад 4 сакавіка 1968 года.

Дзяржаўныя выпрабаванні дывізіённага ракетнага комплексу 9К79 «Точка» праведзены з 1970 па 1975 гады. Афіцыйна прыняты на ўзбраенне Савецкай Арміі ў 1975 годзе, хаця серыйная вытворчасць ракет пачалася ў 1973 годзе.

«Точка» прызначалася для паражэння цэляў і аб’ектаў у тактычнай (аператыўна-тактычнай) глыбіні. Лічылася высокадакладнай зброяй, кругавое імавернае адхіленне ад цэлі — 50 метраў, дальнасць паражэння — да 120 км.

«Точка-Р» з пасіўнай радыёлакацыйнай галоўкай саманавядзення прынята на ўзбраенне ў 1983 годзе.

РК 9К79-1 «Точка-У» (абазначэнне НАТА — Scarab B) з павялічанай да 120 км далёкасцю стральбы праходзіла дзяржаўныя выпрабаванні з 1986 па 1988 год. У войскі пачаў паступаць у 1989 годзе.

Арганізацыйна комплекс можа быць прадстаўлены ў складзе брыгады, у якую ўваходзіць 2-3 дывізіёны. Кожны ракетны дывізіён мае 2-3 стартавыя батарэі па 2-3 пускавыя ўстаноўкі ў кожнай. Такім чынам, у складзе адной брыгады можа быць ад 8 да 27 пускавых установак.

Баявое прымяненне

[правіць | правіць зыходнік]

Першае баявое прымяненне ракетных комплексаў «Точка» адбылося ў 1994 годзе, падчас вайны паміж войскамі паўднёвай і паўночнай частак Емена.

Актыўна комплексы прымяняліся ўнутры Расіі, падчас узброеных канфліктаў на Паўночным Каўказе. Прымяняліся расійскімі войскамі ў Грузіі падчас узброенага канфлікту ў Паўднёвай Асеціі (2008). Прымяняліся ўкраінскай арміяй у канфлікце на ўсходзе Украіны (2014—2015). Шматразова прымяняліся расійскай і ўкраінскай арміямі падчас уварвання Расіі ва Украіну (2022).

Зноскі

Літаратура

[правіць | правіць зыходнік]
  • Первов М. Отечественное ракетное оружие 1946—2000. — М.: АКС-Конверсалт, 1999. — С. 52—53. — 141 с.
  • Трембач Е. И., Есин К. П., Рябец А. Ф., Беликов Б. Н. «Титан» на Волге. От артиллерии к космическим стартам / Под общей ред. В. А. Шурыгина. — Волгоград: Станица-2, 2000. — С. 53—56. — 176 с. — 1000 экз. — ISBN 5-93567-014-3, ББК 63.3(2)6.
  • Широкорад А. Б. Энциклопедия отечественного ракетного оружия 1918—2002 / Под общей ред. А. Е. Тараса. — Мн.: Харвест, 2003. — С. 441—443. — 544 с. — (Библиотека военной истории). — 5100 экз. — ISBN 985-13-0949-4.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]