Тральшчык

Тральшчык
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Тральшчык праекта 254 СССР

Базавыя тральшчыкі праекта 1265. Крайні справа — тральшчык «Ядрын»

Тра́льшчык^[1][2][3] — карабель спецыяльнага прызначэння, задачай якога з’яўляецца пошук, выяўленне і знішчэнне марскіх і рачных мін з дапамогай мінных тралаў і праводка караблёў (суднаў) праз мінныя загароды. З’яўляюцца асноўным складнікам мінна-тральных сіл ВМФ (ВМС) многіх дзяржаў. У асобных выпадках функцыі тральшчыкаў выконваюць верталёты^[4].

У залежнасці ад водазмяшчэння, ўзбраення, мараходнасці, аўтаномнасці і іншых тактыка-тэхнічных характарыстык тральшчыкі падзяляюцца на

• эскадраныя (будаваліся да Другой сусветнай вайны для дзеянняў з эскадрамі баявых караблёў у аддаленых раёнах^[4][5]);
• марскія (водазмяшчэннем 660—1300 тон для дзеянняў у аддаленых марскіх раёнах^[4]);
• базавыя (водазмяшчэннем да 600 тон, для дзеянняў у прыбярэжных і шхерных раёнах^[4]);
• рэйдавыя (водазмяшчэннем да 250 тон, для дзеянняў у на рэйдах, у бухтах, гаванях^[4]);
• рачныя (водазмяшчэннем да 100 тон, для дзеянняў на рэках, азёрах, вадасховішчах^[4]);
• катары-тральшчыкі, катарныя тральшчыкі (водазмяшчэннем да 50 тон, для барацьбы з мінамі на ўнутраных рэйдах, абароны ад мін марскіх і рэйдавх тральшчыкаў^[4]).

Хуткасць да 18 вузлоў (33 км/г), аўтаномнасць плавання 7—15 сутак, далёкасць плавання да 1500 (да 3000—5000^[1]) міль^[4][5]. Галоўнае ўзбраенне — апаратура пошуку, мінныя тралы, шукальнікі-знішчальнікі мін. Таксама тральшчыкі маюць на ўзбраенні малакаліберныя артылерыйскія і зенітныя ўстаноўкі, кулямёты, пускавыя ўстаноўкі ракет, бомбакідальнікі^[1].

Тральшчыкі абсталёўваюць маламагнітнымі дызельнымі рухавікамі^[1]. Іх карпусы робяць з немагнітных сплаваў, шклопластыкаў, драўніны і іншых маламагнітных і немагнітных матэрыялаў.

Гісторыя

Упершыню тральшчыкі выкарыстаны Рускім Імператарскім Флотам ў Порт-Артуры ў 1904 годзе ў час Руска-японскай вайны 1904—1905 гадоў^[4].

Гл. таксама

• Траленне
• Мінны загараджальнік

Крыніцы

1. БелЭн 2002.
2. ТСБМ 1983.
3. ТСБЛМ 2016.
4. ВЭС 2007.
5. Чернавин В. Н. 1989.

Літаратура

• Калаткоў У. Я., Паўловіч Р. К. Тра́льшчык // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 503. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
• Тра́льшчык // Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы / уклад.: І. Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І. Л. Капылова. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 824. — 968 с. — 1 000 экз. — ISBN 978-985-11-0937-7.
• Тра́льшчык // Тлумачальны слоўнік беларускай мовы: У 5-ці т / АН БССР, Інстытут мовазнаўства імя Я. Коласа. — Мн.: Беларус. Сав. Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 1983. — Т. 5 кн. 1: С — Улагодзіць / [рэдактар М. Р. Суднік]. — С. 505. — 663 с.
• Тра́льщик // Военно-морской словарь (руск.) / Гл. ред. В. Н. Чернавин. — М.: Воениздат, 1989. — С. 435. — 511 с. — 100 000 экз. — ISBN 5-203-00174-X.
• Тра́льщик // Военный энциклопедический словарь / Пред. Гл. ред. комиссии Н. В. Огарков. — М.: Воениздат, 1983. — С. 750. — 863 с. (руск.)
• Тра́льщик // Военный энциклопедический словарь / Отв. ред. Еремина Н.. — М.: Эксмо, 2007. — С. 917—918. — 1024 с. — 5 000 экз. — ISBN 978-5-699-23223-9. (руск.)
• Тральщик // Морской энциклопедический справочник: В двух томах. (руск.) / Под ред. академика Н. Н. Исанина. — Л.: Судостроение, 1987. — Т. 2: О—Я. — С. 337. — 520 с. — 30 000 экз.
• Русско-белорусский словарь для военных // Н. Н. Кривко, В. В. Пупко, В. К. Романцевич, С. Е. Танана; Под. ред. В. В. Язепчика, Н. Н. Кривко. — Мн.: БелЭн, 1996. — С. 404—405. — 447 с. — ISBN 985-11-0047-1. (руск.)
• Тра́льщики // Т. 26. Тихоходки — Ульяново. — М. : Советская энциклопедия, 1977. — С. 143. — (Большая советская энциклопедия : [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров; 1969—1978). (руск.)

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Тральшчык
• Тральщик (руск.) // Сайт Міністэрства абароны Расійскай Федэрацыі
• Сапёр в тельняшке. На что способны новые тральщики проекта 12700 (руск.) // РИА Новости