Утаймаванне свавольніка

Утаймаванне свавольнікаM:
італ.: Il bisbetico domato
Постар фільма
Жанр кінакамедыя[2]
Рэжысёр
Прадзюсар
Сцэнарыст
У галоўных
ролях
Аператар
Кампазітар
Кінакампанія Cineriz[d]
Працягласць 104 хв.
Краіна
Мова італьянская мова
Год 1980 і 10 верасня 1982[1]
IMDb ID 0080439
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

«Утаймава́нне свавольніка»[5] (італ.: Il Bisbetico Domato) — італьянскі фільм 1980 года рэжысёрскага тандэма Кастэлана і Піпала[6]. Сюжэт часткова быў натхнёны творам Уільяма Шэкспіра «Утаймаванне наравістай»[7][8]. Фільм быў самым касавым у Італіі ў 1980 і 1981 гадах[9][10], зарабіўшы каля 17 мільярдаў лір[11].

Сюжэт

[правіць | правіць зыходнік]

Заможны і дасціпны гаспадар Элія (Адрыяна Чэлентана) — сварлівы адзінотнік, які адмыслова супраціўляецца намаганням сваёй аканомкі Мамі (Эдзіт Пітэрс) пазнаёміць і ажаніць яго з дзяўчынай. Аднойчы дажджлівай ноччу прыгожая незнаёмка Ліза (Арнэла Муці) вымушаная была спыніцца ў яго сядзібе, бо яе аўтамабіль зламаўся, калі яна ехала да свайго жаніха. Зацікавіўшыся асобай Эліі, яна вырашае застацца і прымусіць сварлівага фермера скінуць сваю грубую абалонку.

Элія не рэагуе на цікавасць з боку Лізы і працягвае паводзіць сябе па-грубіянцку, усімі сіламі спрабуючы пазбавіцца ад яе. Аднойчы ён нават выцягвае яе разам з ложкам на трактары з хаты і цягне да суседняй вёскі, калі яна спрабавала падоўжыць сваё знаходжанне ў гасцях, сцвярджаючы, што яна вывіхнула сваю шчыкалатку. У рэшце рэшт, Ліза з агідай сыходзіць, што ў сваю чаргу прыводзіць да сыходу Мамі, якая сімпатызавала Лізе і вельмі абурылася на дрэннае стаўленне Эліі да дзяўчыны. Як толькі яны сыходзяць, Элія занадта позна разумее, што ён таксама закахаўся ў Лізу, як і яна ў яго.

У рэшце рэшт, каб вярнуць яе, Элія наведвае баскетбольны матч паміж камандай з яго вёскі і камандай, якую спансуе Лізавы жаніх. Вясковая каманда прагульвае, але Элія выходзіць на поле і выкарыстоўвае свае навыкі, каб перамагчы суперніка. Пасля паспяховага завяршэння матчу ён просіць Лізу выйсці за яго замуж, але яна адмаўляецца ад прапановы, пакуль ён публічна не абвесціў публічна пра сваё каханне да яе. Выкарыстоўваючы гучнагаварыцель гульнявой залы, Элія робіць прапанову яшчэ раз на поўную гучнасць. Маладыя ладзяць вяселле і закрываюцца ў пакоі на некалькі дзён.

Зноскі

  1. ↑ http://www.insidekino.com/DJahr/D1982.htm
  2. ↑ а б в http://www.imdb.com/title/tt0080439/ Праверана 8 красавіка 2016.
  3. ↑ а б в г д е ё ж з і к http://www.imdb.com/title/tt0080439/fullcredits Праверана 8 красавіка 2016.
  4. ↑ Česko-Slovenská filmová databáze — 2001.
  5. ↑ Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 17: Хвінявічы — Шчытні / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2003. — Т. 17. — 512 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0279-2 (т. 17). - артыкул Адрыяна Чэлентана
  6. ↑ Variety’s Film Reviews: 1981—1982. Bowker, 1983. ISBN 0835227979.
  7. ↑ Richard Burt (2007). «Shakespeares after Shakespeare: An encyclopedia of the Bard in mass media and popular culture, Volume 1». Greenwood Press, 2007. — ISBN 978-0313331176.
  8. ↑ Eddie Sammons (2004). «Shakespeare: a hundred years on film». Scarecrow Press, 2004. ISBN 081084446X.
  9. ↑ «Mass media: rivista bimestrale della comunicazione, Volume 3». Capone, 1984.
  10. ↑ University of Notre Dame. «Annali d’italianistica , Volume 17». Annali D’Italianistica, 1999.
  11. ↑ Peter Cowie (1982). «International Film Guide». Tantivy Press, 1983. ISBN 0900730005.