ФК Манака

Манака
Поўная назва Association Sportive de Monaco Football Club
Заснаваны 23 жніўня 1924
Горад Фанвіей, Манака
Стадыён Луі II
Умяшчальнасць: 18 500
Уладальнік Дзмітрый Рыбалоўлеў[d] і Грымальдзі[d]
Прэзідэнт Дзмітрый Рыбалоўлеў[d]
Галоўны трэнер
Чэмпіянат Ліга 1
2022/23 6 месца
Сайт Афіцыйны сайт
Форма
Асноўная
форма
Форма
Гасцявая
форма
Форма
Рэзервовая
форма

«Манака» (фр.: Monaco) — футбольны клуб з горада Фанвіей, княства Манака. Клуб быў заснаваны ў 1924 годзе, цяпер гуляе ў Лізе 1, найвышэйшым дывізіёне французскага футбола. Каманда гуляе свае хатнія матчы на стадыёне «Луі II» у Фанвіей.

Нягледзячы на тое, што клуб размяшчаецца ў Манака, клуб лічыцца французскім, бо знаходзіцца ў французскай сістэме футбольных ліг і таму, што Княства Манака не з’яўляецца членам УЕФА[2][3]. «Манака» з’яўляецца адным з самых паспяховых клубаў у Францыі, заваяваўшы восем чэмпіёнскіх тытулаў і атрымаўшы перамогу ў пяці розыгрышах Кубка Францыі. Клуб таксама рэгулярна выступае ў еўрапейскіх футбольных спаборніцтвах, заняўшы другое месца ў гэткіх турнірах, як Кубак уладальнікаў кубкаў і Ліга чэмпіёнаў у 1992 і 2004 гадах адпаведна.

Найбольш паспяховымі гадамі клуба лічацца 1970-я і канец 1980-х. Найбольш выбітнымі галоўнымі трэнерамі клуба з’яўляюцца Люсьен Ледзюк і Арсен Венгер, пад кіраўніцтвам якіх клуб быў адным з лідараў еўрапейскага футбола. Традыцыйнымі колерамі «Манака» з’яўляюцца чырвоны і белы, што адпавядае колерам сцяга княства. «Манака» з’яўляецца членам Асацыяцыі еўрапейскіх клубаў. У снежні 2011 года дзве трэці акцый клуба былі прададзены інвестыцыйнай групе на чале з расійскім мільярдэрам Дзмітрыем Рыбалоўлевым[4].

Пры фінансавай падтрымцы Рыбалоўлева, клуб набыў некалькі знакамітых ігракоў, у тым ліку Радамеля Фалькаа, Жуана Матынью, Хамеса Радрыгеса і Рыкарду Карвалью, якія дэбютавалі за клуб у сезоне 2013/14.

Гісторыя

[правіць | правіць зыходнік]

Футбольны клуб «Манака» быў заснаваны 23 жніўня 1924 года як аб’яднанне шматлікіх мясцовых клубаў, заснаваных у Францыі і ў княстве. Першыя гады клуб праводзіў у аматарскіх рэгіянальных спаборніцтвах французскага дэпартамента Праванс-Альпы-Лазурны бераг, хутка павышаючыся ў сістэме ліг у 1920-х гадах. У 1933 годзе «Манака» быў запрошаны ў Федэрацыю футбола Францыі, атрымаўшы такім чынам прафесіянальны статус. Аднак дэбют клуба ў друім дывізіёне атрымаўся правальным, паколькі каманда была адкінута ў аматарскую лігу на наступны год. Да 1948 года «Манака» паўторна набыў прафесійны статус і вярнуўся ў французскі другі дывізіён, трывала сканчваючы сезон уверсе табліцы. З гэтым вынікам сталых намаганняў у прасоўванні да французскага першага дывізіёна «Манака» ў 1953 годзе атрымала права выступаць у найвышэйшай лізе французскага першынства.

У 1960 годзе першы знакавы трэнер «Манака» Люсьен Ледзюк, прывёў клуб да яго першага прафесійнага трафея, Кубка Францыі. У фінале спаборніцтва манегаскі нанеслі паражэнне клубу «Сент-Эцьен» з лікам 4:2 у дадатковы час. Гэты першапачатковы поспех быў палепшаны ў наступным годзе, калі клуб атрымаў перамогу ў чэмпіянаце Францыі ў першы раз у сваёй гісторыі, атрымаўшы права на ўдзел у Кубку еўрапейскіх чэмпіёнаў. Ледзюк пасля прывёў клуб да першага залатога дубля ў 1963 годзе. Пасля ад’езду Ледзюка ў 1963 годзе, «Манака» замацаваўся ў сярэдзіне табліцы лігі на працягу большай часткі наступнага дзесяцігоддзя. У 1975 годзе Жан-Луі Кампара, сын былога прэзідэнта Шарля Кампара, стаў старшынёй клуба. У сваім другім сезоне, ён вярнуў у клуб Ледзюка, які адразу ж заваяваў клубу выхад у першы дывізіён у 1977 годзе і выйграў чэмпіянат краіны на наступны год. Ледзюк пасля пакінуў клуб зноў у 1979 годзе. Новымі трэнерамі пачаргова былі Люсьен Мюлер і Жэрар Банід, абодва з якіх не здолелі спыніць падзенне клуба.

У пачатку 1980-х гадоў клуб зноў пачаў дабівацца поспехаў у нацыянальных спаборніцтвах. «Манака» атрымліваў тытулы амаль кожны другі год, гэта значыць Кубак Францыі ў 1980 годзе і 1985 годзе, чэмпіянат Францыі ў 1982 годзе, удзел у фінале Кубка Францыі ў 1984 годзе. У сезоне 1985/86, «Манака» перамог «Бардо» з лікам 9:0, што і да сённяшнага дня з’яўляецца адной з самых вялікіх перамог у гісторыі клуба[5].

Трафеі

[правіць | правіць зыходнік]

Склад

[правіць | правіць зыходнік]

Станам на люты 2024 года.

№ Паз. Імя Нар.
1 Польшча Бр Радослаў Маецкі 1999
2 Бразілія Аб Вандэрсан 2001
3 Чылі Аб Гільерма Марыпан 1994
4 Малі ПА Махамед Камара 2000
5 Германія Аб Тыла Керэр 1996
6 Швейцарыя ПА Дэніс Закарыя 1996
7 Францыя ПА Эльес Бен Сегір 2005
10 Францыя Нап Вісам Бен Едэр (капітан) 1990
12 Бразілія ПА Каю Энрыкі 1997
14 Сенегал Аб Ісмаіл Якабс 1999
16 Швейцарыя Бр Філіп Кён 1998
17 Расія ПА Аляксандр Галавін 1996
№ Паз. Імя Нар.
18 Японія ПА Такумі Мінаміно 1995
19 Францыя ПА Юсуф Фафана 1999
20 Францыя Аб Касум Уатара 2004
21 Францыя ПА Магнес Акліуш 2002
22 Гана Аб Махамед Салісу 1999
27 Сенегал Нап Крэпен Дыята 1999
29 Злучаныя Штаты Амерыкі Нап Фоларын Балаган 2001
36 Швейцарыя Нап Брэль Эмбало 1997
37 Францыя ПА Эдан Дыёп 2004
88 Францыя ПА Сунгуту Магаса 2003
99 Кот-д’Івуар Аб Вільфрыд Сінго 2000

Крыніцы

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ https://www.transfermarkt.com/-/mitarbeiterhistorie/verein/162
  2. ↑ Monaco. uefa.com
  3. ↑ Favourable draw for big names Архівавана 7 кастрычніка 2013.. FIFA.com
  4. ↑ Russian billionaire Dmitry Rybolovlev completes takeover of Monaco’s soccer club Архівавана 3 лютага 2019.. Washington Post
  5. ↑ Ligue 1, Ligue 2, Coupe de la Ligue, Trophée des Champions. Frenchleague.com.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]