Філіп Андэрсан | |
---|---|
англ.: Philip Warren Anderson | |
![]() | |
Дата нараджэння | 13 снежня 1923[1][2][…] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 29 сакавіка 2020[3][4][…] (96 гадоў) |
Месца смерці | |
Месца пахавання | |
Грамадзянства | |
Род дзейнасці | фізік, выкладчык універсітэта, фізік-тэарэтык, пісьменнік |
Навуковая сфера | фізіка |
Месца працы | |
Альма-матар | |
Навуковы кіраўнік | Джон Хазбрук Ван Флек |
Член у | |
Узнагароды |
![]() медаль Стагоддзі Вышэйшай школы мастацтваў і навук Гарвардскага ўніверсітэта[d] прэмія Олівера Э. Баклі па фізіцы кандэнсаванага стану[d] (1964) ![]() прэмія імя Дэні Хайменама[d] (1975) John Bardeen Prize[d] (1997) Guthrie Medal and Prize[d] (1978) замежны член Лонданскага каралеўскага таварыства[d] (24 красавіка 1980) honorary doctorate from ENS[d] (24 чэрвеня 1994) |
Сайт | princeton.edu/prism/peop… |
![]() |
Філіп Уорэн Андэрсан (англ.: Philip Warren Anderson; 13 снежня 1923, Індыянапаліс, штат Індыяна, ЗША — 29 сакавіка 2020, Прынстан, штат Нью-Джэрсі, ЗША) — амерыканскі фізік-тэарэтык. Уклад Андэрсана ў фізіку складаецца ў тэорыі лакалізацыі, тэорыі антыферамагнетызма і тэорыі высокатэмпературнай звышправоднасці. Лаўрэат Нобелеўскай прэміі па фізіцы (1977) «За фундаментальныя тэарэтычныя даследаванні электроннай структуры магнітных і неўпарадкаваных сістэм» сумесна з Ван Флекам і Невілам Мотам.