Ханс Бельтынг |
---|
ням.: Hans Belting |
|
Дата нараджэння |
7 ліпеня 1935(1935-07-07)[1][2] |
Месца нараджэння |
|
Дата смерці |
9 студзеня 2023(2023-01-09)[3][4] (87 гадоў) |
Месца смерці |
|
Грамадзянства |
|
Род дзейнасці |
антраполаг, мастацтвазнавец, выкладчык універсітэта, тэарэтык мастацтва, мастацкі крытык, медыязнаўца, культуролаг |
Навуковая сфера |
Image Science[d], мастацтвазнаўства[8], культуралогія[8], social communication[d][8] і communication theory[d][8] |
Месца працы |
|
Навуковая ступень |
доктарская ступень[d][11] (1959), Doctor of Letters[d], ганаровы доктар Масарыкава ўніверсітэта[d][12]ганаровы Катэгорыя:Дактары Масарыкава ўніверсітэта, габілітаваны доктар[9] (1966) і прафесар[9] (1970) |
Альма-матар |
|
Член у |
|
Узнагароды |
|
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам
Бельтынг.
Ханс Бельтынг; нар. 7 ліпеня 1935, Андэрнах) — нямецкі гісторык мастацтва і культуры, тэарэтык камунікацый.
Вучыўся гісторыі, археалогіі і гісторыі мастацтва ў Майнцы і Рыме, стажыраваўся ў ЗША. Абараніў дысертацыю ў Гамбургу, з 1969 выкладаў у Гайдэльбергскім універсітэце, у 1980—1992 — у Мюнхенскім універсітэце. У 1992—2002 выкладаў у Інстытуце гісторыі мастацтваў і тэорыі сродкаў камунікацыі ў Карлсруэ. У 2004—2007 — дырэктар Міжнароднага даследчыцкага цэнтра навук аб культуры ў Вене.
Выкладаў у Гарвардскім і Калумбійскім універсітэтах, у Калеж дэ Франс і інш.
Вобласць цікавасцей Бельтынга — культ вобразаў (Бадлер), праблемы візуальнай рэпрэзентацыі, цялеснасць і выява, фетыш і шэдэўр, фантазія і ўспрыманне ў мастацтве Сярэдневякоўя, Адраджэння, Новага часу, уключаючы новейшую фатаграфію, кіно, музейную і галерэйную практыку. Прадметам яго манаграфічных даследаванняў выступалі візантыйскія фрэскі, мазаікі, ілюмінаваныя кнігі, працы Беліні, ван Эйка, Джарджонэ, Босха, М. Бекмана.
Супрацоўнічаў з Д. Камперам.
- 1981: Bild und Publikum im Mittelalter, Berlin (2-е выд. — 1995, 3-е выд. — 2000, франц. пер. — 1998)
- 1983: Das Ende der Kunstgeschichte?, München (2-е изд. — 1984, англ. пер. 1987, франц. — 1989, іт. — 1990, чэш. — 2000, парт. — 2006)
- 1984: Max Beckmann. Die Tradition als Problem in der Kunst der Moderne, München (англ. выд. 1989)
- 1985: Giovanni Bellini. Pietà. Ikone und Bilderzählung in der venezianischen Malerei, Frankfurt
- 1990: Bild und Kult. Eine Geschichte des Bildes vor dem Zeitalter der Kunst, München: C. H. Beck (англ. пер. 1994)
- 1992: Die Deutschen und ihre Kunst. Ein schwieriges Erbe, München (англ. і яп. пер. 1998)
- 1995: Die Erfindung des Gemäldes (mit C. Kruse), München
- 1995: Das Ende der Kunstgeschichte. Eine Revision nach zehn Jahren, München
- 1997: Die Frage nach dem Kunstwerk unter den heutigen Bildern (Hg. mit S. Gohr), Stuttgart
- 1998: Das Erbe der Bilder. Kunst und moderne Medien in den Kulturen der Welt (Hg. mit Lydia Haustein), Beck: München
- 1998: Das Unsichtbare Meisterwerk. Die modernen Mythen der Kunst, München (англ. пер. 2001)
- 1999: Identität im Zweifel. Ansichten der deutschen Kunst, Köln: DuMont
- 2000: Menschenbild und Körperbild, Münster: Rhema
- 2000: (mit Dietmar Kamper, Hg.) Der zweite Blick. Bildgeschichte und Bildreflexion, München: Fink
- 2001: Bild-Anthropologie. Entwürfe für eine Bildwissenschaft, München: Fink (франц. і славен. пер. — 2004)
- 2002: Hieronymus Bosch. Der Garten der Lüste, München
- 2002: (mit Martin Schulz und Dietmar Kamper, Hg.) Quel corps? Eine Frage der Repräsentation, Paderborn
- 2005: Szenarien der Moderne: Kunst und ihre offenen Grenzen, Berlin: Philo and Philo Fine Arts
- 2005: Das echte Bild. Bildfragen als Glaubensfragen, München: C. H. Beck
- 2007: (Hg.) Bilderfragen. Bildwissenschaften im Aufbruch, München: Fink
- 2008: Florenz und Bagdad. Eine westöstliche Geschichte des Blicks, München: C. H. Beck
- 2009: Der Blick hinter Duchamps Tür. Kunst und Perspektive bei Duchamp. Sugimoto. Jeff Wall. Köln: Walther König.
- 2010: Spiegel der Welt: Die Erfindung des Gemäldes in den Niederlanden, München: C. H. Beck, München.
Працы Бельтынга апублікаваны на многіх мовах свету. Ён — член Гайдэльбергскай акадэміі навук, Навуковай калегіі ў Берліне. Кавалер ордэна «За заслугі». Ганаровы замежны член Амерыканскай акадэміі мастацтваў і навук (1992).
Зноскі