Хасэ Марыя Галан

Хасэ Марыя Галан
Дата нараджэння 1904
Месца нараджэння
Дата смерці 8 студзеня 1978(1978-01-08)
Месца смерці
Грамадзянства
Прыналежнасць Каралеўства Іспанія[d]
Род войскаў Сухапутныя войскі Іспаніі[d]
Званне генерал
Бітвы/войны

Хасэ Марыя Галан Радрыгес (ісп.: José María Galán Rodríguez; 2 лютага 1904 — 8 студзеня 1978) — генерал Народнай арміі Іспанскай Рэспублікі, удзельнік грамадзянскай вайны ў Іспаніі.

Біяграфія

[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў горадзе Сан-Фернанда ў Кадысе[1]. Паходзіў з сям’і унтэр-афіцэра іспанскага флоту. У раннім узросце страціў бацьку. Як і браты (Фермін, удзельнік паўстання Хака, і Франсіска, афіцэр грамадзянскай гвардыі), Хасэ выбраў прафесію вайскоўца[2].

У 1913—1920 вучыўся ў школе для сірот з сямей вайскоўцаў. У 1920 годзе паступіў у Таледскую пяхотную акадэмію, якую скончыў праз два гады[1]. Затым служыў у часцях карабінераў[3].

Уступіў у Камуністычную партыю Іспаніі. У пачатковы перыяд грамадзянскай вайны разам з братам Франсіска камандаваў ротай паліцыі[3]. Далей удзельнічаў у арганізацыі Пятага палка.

З кастрычніку 1936 года кіраваў 3-й змешанай брыгадай[4]. Вызначыўся пры атацы на Каса дэ Кампа падчас бітвы пад Мадрыдам і першай бітве на Карунскай дарозе. 1 снежня быў лёгка паранены[5].

У студзені 1937 годзе стаў камандзірам 10-й дывізіі (пазней дывізія «А», потым 34-я дывізія)[6], са жіўня — 40-й дывізіі[7]. У лістападзе ўзначаліў XXIII армейскі корпус[8][9].

У канцы сакавіка 1939 года збег з Іспаніі ў Аран[10]. Пасля накіраваўся ў Савецкі Саюз[11], дзе быў прызначаны ў ваенную акадэмію імя Варашылава[12][13]. Потым працаваў у выдавецтве замежных моў[11].

Праз некаторы час пераехаў на Кубу. Стаў інструктарам рэвалюцыйных атрадаў Фідэля Кастра[14], дзейнічаючы пад псеўданімам Хасэ Гансалес[15].

Памёр у Гаване.

Крыніцы

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ а б Yasells Ferrer 2008, p. 23.
  2. ↑ Manzanero Marín 1983, p. 380.
  3. ↑ а б Thomas 1976, p. 349.
  4. ↑ Alpert 2013, p. 75.
  5. ↑ Engel 1999, p. 11.
  6. ↑ Engel 1999, p. 214.
  7. ↑ Engel 1999, p. 217.
  8. ↑ Martínez Bande 1981, pp. 129, 167.
  9. ↑ Cancio 2011, p. 129.
  10. ↑ Fernández Díaz 2009, p. 90.
  11. ↑ а б Encinas Moral 2008, p. 307.
  12. ↑ Arasa 1993, p. 55.
  13. ↑ Cordón & Viñas 2008, p. 41.
  14. ↑ Yasells Ferrer 2008, p. 18.
  15. ↑ Yasells Ferrer 2008, p. 265.

Літаратура

[правіць | правіць зыходнік]
  • Alpert, Michael (2013). The Republican Army in the Spanish Civil War, 1936-1939. Cambridge University Press. 
  • Arasa, Daniel (1993). Los españoles de Stalin. Belacqva. 
  • Beevor, Antony (2006). The Battle for Spain. The Spanish Civil War, 1936-1939. Londres: Penguin Books. 
  • Cancio, Raúl C. (2011). Fuerzas especiales en la Guerra Civil Española. Madrid: Ministerio de Defensa. 
  • Cordón, Antonio; Viñas, Ángel (2008). Trayectoria: Recuerdos de un artillero. Sevilla: Espuela de Plata. 
  • Encinas Moral, Ángel Luis (2008). Fuentes históricas para el estudio de la emigración española a la U.R.S.S. (1936-2007). Madrid: Exterior XXI. 
  • Engel, Carlos (1999). Historia de las Brigadas Mixtas del Ejército Popular de la República. Madrid: Almena. ISBN 84-922644-7-0. 
  • Fernández Díaz, Victoria (2009). El exilio de los marinos republicanos. Universidad de Valencia. ISBN 978-84-370-7395-8. 
  • Manzanero Marín, José (1983). Páginas para la historia. Por la paz y el socialismo. F. Torres. 
  • Martínez Bande, José Manuel (1981). La batalla de Pozoblanco y el cierre de la bolsa de Mérida. Madrid: Editorial San Martín. 
  • Salas Larrazábal, Ramón (2006). Historia del Ejército Popular de la República. Madrid: La Esfera de los libros. 84-9734-465-0. 
  • Thomas, Hugh (1976). Historia de la Guerra Civil Española. Barcelona: Círculo de Lectores. ISBN 9788497598323. 
  • Yasells Ferrer, Eduardo (2008). Sencillamente anónimos. Casa Editorial Verde Olivo.