Хрысціянская дэмакратыя (Італія)

Хрысціянская дэмакратыя
Democrazia Cristiana
DC
Выява лагатыпа
Лідар Mino Martinazzoli[d]
Дата заснавання 15 снежня 1943
Дата роспуску 16 студзеня 1994
Штаб-кватэра Piazza del Gesù, Рым
Краіна
Ідэалогія Хрысціянская дэмакратыя[1]
Папулярызм[2]
Сацыяльны кансерватызм[3][4]
Інтэрнацыянал
Колькасць членаў 2,109,670[5]
Гімн O bianco fiore ("О, белая кветка")
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Хрысціянская дэмакратыя (італ.: Democrazia Cristiana, DC) — хрысціянска-дэмакратычная[6][7] палітычная партыя Італіі. DC была заснавана 15 снежня 1943 года ў Італьянскай Сацыяльнай Рэспубліцы (акупаваная нацыстамі Італія) як ідэальны пераемнік Італьянскай народнай партыі, якая мела такі ж самы сімвал, шчыт крыжакоў (scudo crociato). Быўшы каталіцкай, цэнтрысцкай,[8] усеагульнай партыяй[9][10], якая ўключала як правацэнтрысцкія, так і левацэнтрысцкія палітычныя фракцыі, DC адыгрываў дамінуючую ролю ў палітыцы Італіі на працягу пяцідзесяці гадоў і з’яўляўся часткай урада з моманту неўзабаве пасля яго стварэння і да яго канчатковага роспуску 16 студзеня 1994 года на фоне скандалаў у Тангентапалі. Хрысціянскія дэмакраты бесперапынна ўзначальвалі італьянскі ўрад з 1946 па 1981 год. Партыя атрымала мянушку «Белы кіт» (італ.: Balena bianca) з-за сваёй велізарнай арганізацыі і афіцыйнага колеру.[11] Падчас як DC была ва ўрадзе, Італьянская камуністычная партыя была найбуйнейшай апазіцыйнай партыяй.

З 1946 па 1994 год DC была найбуйнейшай партыяй у парламенце Італіі, якая кіравала ў паслядоўных кааліцыях, у т.л. у сістэме Pentapartito. Першапачаткова яна падтрымлівала ліберальна-кансерватыўныя ўрады разам з умеранай Італьянскай дэмакратычнай сацыялістычнай партыяй, Італьянскай ліберальнай партыяй і Італьянскай рэспубліканскай партыяй, перш чым перайсці да арганічнага левацэнтрысцкага руху з удзелам Італьянскай сацыялістычнай партыі. Партыю падтрымліваў шэраг меншых партый, у тым ліку Італьянская народная партыя, Хрысціянска-дэмакратычны цэнтр, Аб'яднаныя хрысціянскія дэмакраты і ўсё яшчэ актыўны Саюз цэнтра. Былыя члены DC таксама распаўсюджаны сярод іншых партый, у тым ліку правацэнтрысцкай Forza Italia і левацэнтрысцкай Дэмакратычнай партыі. Яна была адным з заснавальнікаў Еўрапейскай народнай партыі ў 1976 годзе.

Сімвалы

[правіць | правіць зыходнік]
  • Шчыт крыжакоў, афіцыйны лагатып DC
    Шчыт крыжакоў, афіцыйны лагатып DC
  • Электаральны лагатып (1946–1991)
    Электаральны лагатып
    (1946–1991)
  • Электаральны лагатып (1992–1993)
    Электаральны лагатып
    (1992–1993)

Дадатковае чытанне

[правіць | правіць зыходнік]
  • Leonardi, Robert; Albert, Paolo (2004). From Dominance to Doom? Christian Democracy in Italy. Leuven University Press. pp. 105–131. ISBN 978-90-5867-377-0.
  • Masala, Carlo (2004). Born for Government: The Democrazia Cristiana in Italy. Routledge. pp. 88–102. ISBN 978-0-7146-5662-5.

Зноскі

  1. ↑ Maurizio Cotta; Luca Verzichelli (2007). Political Institutions in Italy. Oxford University Press. p. 38. ISBN 978-0-19-928470-2.
  2. ↑ Mark Donovan (1998). "Democrazia Cristiana: party of government". In David Hanley (рэд.). Christian Democracy in Europe. Continuum International Publishing Group. p. 72. ISBN 978-1-85567-382-3. Праверана 17 August 2012.
  3. ↑ Warner, Carolyn M. (2013). "SAGE Journals: Your gateway to world-class journal research". Party Politics. 19 (2): 256–276. doi:10.1177/1354068812462934. S2CID 145534789.
  4. ↑ Storia, Rai. Il referendum sul divorzio. Rai Storia.
  5. ↑ Archived copy(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 10 лістапада 2013. Праверана 9 верасня 2022.
  6. ↑ Maurizio Cotta; Luca Vercichelli (2007) Political Institutions in Italy. Oxford University Press. p. 38. ISBN 978-0-19-928470-2.
  7. ↑ Gary Marks; Carole Wilson (1999). «National Parties and the Contestation of Europe». In T. Banchoff; Mitchell P. Smith (eds.). Legitimacy and the European Union. Taylor & Francis. p. 126. ISBN 978-0-415-18188-4. Праверана 16 красавіка 2012.
  8. ↑ J. Denis Derbyshire; Ian Derbyshire (1989). Political Systems Of The World. Allied Publishers. p. 117. ISBN 978-81-7023-307-7.
  9. ↑ Mark Donovan (1998). «Democrazia Cristiana: party of government». In David Hanley (выд.). Christian Democracy in Europe. Continuum International Publishing Group. стр. 72. ISBN 978-1-85567-382-3. Праверана 17 жніўня 2012.
  10. ↑ James L. Newell (2010). The Politics of Italy: Governance in a Normal Country. Cambridge University Press. стр. 27. ISBN 978-0-521-84070-5. Праверана 24 ліпеня 2013.
  11. ↑ John A. Agnew (2002). Place and Politics in Modern Italy. University of Chicago Press. p. 144. ISBN 978-0-226-01051-9.

Літаратура

[правіць | правіць зыходнік]
  • Massimo L. Salvadori, Enciclopedia storica, Zanichelli, Balogna 2000
  • Igino Giordani, De Gasperi, il ricostruttore, Cinque Lune, Рым 1955
  • Джуліа Андрэоці, De Gasperi e il suo tempo, Mondadori, Мілан 1956
  • Gianni Baget Bozzo, Il partito Cristiano al potere: la DC di De Gasperi e di Dossetti 1945—1954, Валекі, Фларэнцыя 1974
  • Gianni Baget Bozzo, Il partito Cristiano e l’apertura a sinistra: la DC di Fanfani e di Moro 1954—1962, Vallecchi, Фларэнцыя 1977
  • П’етра Скопала, La proposta politica di De Gasperi, Il Mulino, Балоння 1977
  • Ніка Перонэ, Il segno della DC, Dedalo, Бары 2002ISBN 88-220-6253-1
  • Luciano Radi, La DC da De Gasperi a Fanfani, Rubbettino, Soveria Mannelli 2005

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]