Хуга ван дэр Гус

Хуга ван дэр Гус
Фатаграфія
Дата нараджэння каля 1440[1][2][…]
Месца нараджэння
Дата смерці 1482[1][2][…]
Месца смерці
Грамадзянства
Род дзейнасці мастак, рысавальнік, дзеяч мастацтваў, history painter, мініяцюрыст
Мастацкі кірунак Ранні нідэрландскі жывапіс[d]
Уплыў на Aert van den Bossche[d][3][7] і Хуан дэ Фландэс[3]
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
Божая Маці з дзіцем

Хуга ван дэр Гус (нідэрл.: Hugo van der Goes; каля 1420-25, Гент — 1482, Адэргем) — фламандскі мастак, якога Альбрэхт Дзюрэр лічыў найбуйнейшым прадстаўніком ранненідэрландскага жывапісу, разам з Янам ван Эйкам і Рагірам ван дэр Вейдэнам.

Творчасць

[правіць | правіць зыходнік]

Працягнуў мастацкія традыцыі нідэрландскага жывапісу першай паловы XV ст. Мастацкая дзейнасць разнастайная. У яго ранніх работах прасочваецца ўплыў Баўтса.

Удзельнічаў як дэкаратар ва ўпрыгожванні горада Бругэ з нагоды вяселля ў 1468 герцага Бургундыі Карла Смелага і Маргарыты Ёркскай, пазней у афармленні урачыстасцяў у горадзе Генце з нагоды ўезду ў горад Карла Смелага і новай графіні Фландрскай у 1472 годзе. Відавочна яго роля ў гэтых работах была вядучай, бо па захаваных дакументах ён атрымаў вялікую плату чым астатнія мастакі. Творчая біяграфія мае мноства невыразнасцяў і прабелаў, бо ніводная з карцін не датавалася мастаком і не падпісвалася.

Самы вядомы твор — вялікі алтарны абраз «Пакланенне пастухоў», або «Алтар Парцінары», які быў напісаны каля 1475 па замове Тамаза Парцінары — прадстаўніка банка Медычы ў Бругэ — і аказаў глыбокі ўплыў на фларэнційскіх жывапісцаў: Даменіка Гірландая, Леанарда да Вінчы і інш.

Зноскі

  1. ↑ а б Hugo van der Goes — 2009.
  2. ↑ а б Hugo van der Goes // RKDartists Праверана 9 кастрычніка 2017.
  3. ↑ а б в г RKDartists Праверана 20 лютага 2019.
  4. ↑ Union List of Artist Names Праверана 20 лютага 2019.
  5. ↑ Le Dictionnaire des peintres belges du XIVe siècle à nos jours — La Renaissance du livre, 1995. — ISBN 978-2-8041-2012-2 Праверана 21 лютага 2019.
  6. ↑ Artnet — 1998. Праверана 21 лютага 2019.
  7. ↑ ECARTICO Праверана 21 лютага 2019.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]