Хітрыдыяміцэты

Хітрыдыяміцэты

Зоаспарангіі Batrachochytrium dendrobatidis на праснаводным рачку (a) і на водарасці (b)
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Chytridiomycota Doweld, 2001

Класы і парадкі

Сістэматыка
на Віківідах
Выявы
на Вікісховішчы
ITIS  936317
NCBI  451435
EOL  5768
MB  90736
FW  212609

Хітрыдыяміцэты (Chytridiomycota) — аддзел царства грыбоў (Fungi). Аб’ядноўвае больш за 120 родаў і каля 1000 відаў. Грыбніца слаба развітая, асноўная маса талома прадстаўляе сабой так званы плазмодый  (руск.) (бел., з якога вырастаюць рызоідныя гіфы  (руск.) (бел.. Самыя прымітыўныя прадстаўнікі зусім не маюць міцэлія, і цела іх у вегетатыўным стане прадстаўлена адзіночнай клеткай, часам пазбаўленай жорсткай клеткавай сценкі. Аснова клеткавай сценкі хіцінава-глюканавая, як і ў вышэйшых грыбоў.

Хітрыдыяміцэты цесна звязаны з водным асяроддзем (марскім і прэснаводным), дзе паразітуюць на водарасцях і беспазваночных. Могуць выклікаць масавую гібель водных арганізмаў аж да амфібій. Могуць развівацца ў вільготных глебах і выклікаць хваробы вышэйшых раслін: чорную ножку?! капусты (Olpidium brassicae), рак бульбы (Synchytrium endobioticum) і інш., Аднак не такія небяспечныя, як ааміцэты. Меншая колькасць прадстаўнікоў — сапратрофы на субстратах, якія змяшчаюць хіцін, цэлюлозу і керацін.

Гаплоідныя зааспоры хітрыдыяміцэтаў забяспечаныя адным жгуцікам, пры руху заўсёды накіраваным назад, і могуць як непасрэдна даваць пачатак новаму гаплоіднаму арганізму, так і злівацца адзін з адным і ўжо тады ствараць дыплоідны арганізм, які фарміруе новыя гаплоідныя зааспоры (парадак Chytridiales). У шэрагу відаў мае месца палавы працэс па тыпу галагаміі  (руск.) (бел. (зліццё цэлых арганізмаў) або фармуюцца гаметы, адрозныя ад зааспор. У большасці прадстаўнікі аддзелу гаплонты, але сустракаецца і змена ядзерных фаз.

Паколькі ў жыццёвым цыкле хітрыдыяміцэтаў прысутнічаюць жгуцікавыя зааспоры, у канцы 1980-х — 1990-х гадах многія даследчыкі выключалі іх з царства грыбоў і адносілі да грыбападобных храмістаў. Прыкладна ў той жа час (1991—1996) з’явіліся даныя па ўльтраструктуры мітахондрый, хімічным складзе клетачных сценак і малекулярна-філагенетычныя  (руск.) (бел. аналізы гэтых арганізмаў, якія паказалі, што іх усё ж варта адносіць да сапраўдных грыбоў.

Зноскі

Літаратура

[правіць | правіць зыходнік]
  • Курс низших растений: Коллектив авторов, под общ. редакцией М. В. Горленко  (руск.) (бел.. — М.: Высшая школа, 1981. — 521 с.
  • Лейман Д. Биология. Путеводитель. (Серия: Без тайн)
  • Kirk P. M., Cannon P. F. et al. Ainsworth & Bisby’s Dictionary of the Fungi. — CAB International, 2008. — P. 142. — ISBN 978-0-85199-826-8.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]