Чатырыста ўдараў

Чатырыста ўдараўM:
фр.: Les Quatre Cents Coups
Жанр драматычны фільм[3] і крымінальны фільм[d]
Рэжысёр
Прадзюсар
Сцэнарыст
У галоўных
ролях
Аператар
Кампазітар
Кінакампанія Les Films du Carrosse[d]
Працягласць 99 ± 0 хв.
Краіна
Мова французская і англійская[1]
Год 4 мая 1959[2], 3 чэрвеня 1959[2] і 16 лістапада 1959[2]
IMDb ID 0053198
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Чатырыста ўдараў (фр.: Les Quatre Cents Coups) — дэбютны поўнаметражны фільм Франсуа Труфо, шмат у чым аўтабіяграфічны. Адзін з першых і ключавых фільмаў французскай новай хвалі; прысвечаны памяці Андрэ Базена. У 1959 годзе атрымаў прыз Канскага кінафестывалю за лепшую рэжысуру, таксама была намінацыя на прэмію «Оскар» «За лепшы арыгінальны сцэнарый». Фільм трапляе ў спіс лепшых фільмаў усіх часоў паводле версіі выдання Sight & Sound і ў 250 лепшых фільмаў паводле версіі IMDb (223 месца).

Сюжэт

[правіць | правіць зыходнік]

Антуан Дуанэль (Жан-П’ер Леа) — складаны падлетак. Ён жыве ў цеснай кватэры са сваёй маці і айчымам. Настаўнікі лічаць яго вечным завадатарам непрыемнасцяў і часта караюць за кожную дробязь. У сям’і таксама не ўсё гладка: маці пагардліва і абыякава ставіцца да Антуана, а слабахарактарны айчым з галавой пагружаны ў працу, але больш-менш добразычлівы да яго.

Антуан разам са сваім лепшым сябрам Рэнэ пачынаюць прагульваць школу, наведваюць парк забаў і кінатэатры. Гуляючы па вуліцы з Рэнэ, Антуан заўважае, што яго маці цалуецца з іншым мужчынам, але не надае гэтаму значэння. Дома бацькі часта сварацца па дробязях, а пасля ад аднакласніка Антуана даведаюцца, што ён прагульваў школу. Прыйшоўшы ў клас, Антуан кажа настаўніку, што не змог прыйсці ўчора з-за раптоўнай смерці маці, настаўнік верыць яму. Але тым жа днём у школу прыходзяць бацькі і пачынаюць скандал. Антуан вырашае не вяртацца дадому і праводзіць усю ноч, гуляючы па Парыжы. На наступны дзень яго ўсё ж забіраюць бацькі. Маці спрабуе наладзіць кантакт з сынам, і ён пачынае старанна вучыцца. Ён піша сачыненне паводле Анарэ дэ Бальзака, але настаўнік абвінавачвае яго ў плагіяце і ставіць нездавальняючую адзнаку. Антуан, баючыся рэакцыі бацькоў, збягае з дому.

Ён пачынае жыць у свайго сябра Рэнэ. Праз некалькі дзён, каб здабыць грошай, Антуан вырашае выкрасці друкавальную машынку з офіса айчыма. Але прадаць яе не атрымоўваецца, таму Антуан вырашае вярнуць машынку ў офіс, але яго ловяць і аддаюць бацькам. Ноч юнак праводзіць у паліцэйскім участку. Бацькі прымаюць рашэнне аддаць яго ў папраўчую ўстанову. На прыёме ў псіхолага высвятляецца, што Антуан ненавідзіць сваю маці за тое, што яна была цяжарная ім яшчэ да замужжа і хацела зрабіць аборт, але яе адгаварыла бабуля. Праз некалькі тыдняў маці наведвае Антуана, і той заўважае, што ў яе з’явілася новае больш моднае адзенне. Як аказалася, пасля таго як хлопчыка адправілі ў інтэрнат, у іх наладзіліся справы з фінансамі, але што маці, што айчыму — пляваць на лёс Антуана. Праз некаторы час юнак здзяйсняе ўцёкі. Ён накіроўваецца да мора, якое заўсёды марыў убачыць. Фільм завяршаецца стоп-кадрам постаці Антуана, поўнага разгубленасці і безнадзейнасці.

Крыніцы

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ выгрузка даных Freebase — Google.
  2. ↑ а б в Person Profile // Internet Movie Database — 1990. Праверана 16 чэрвеня 2022.
  3. ↑ а б http://www.imdb.com/title/tt0053198/ Праверана 8 красавіка 2016.
  4. ↑ а б в г д е ё ж з і к л м н о п р с т у ф х ц ч http://www.imdb.com/title/tt0053198/fullcredits Праверана 8 красавіка 2016.
  5. ↑ а б http://stopklatka.pl/film/400-batow Праверана 8 красавіка 2016.