Шарль Эжэн дэ Фуко | |
---|---|
фр.: Charles de Foucauld | |
Дата нараджэння | 15 верасня 1858[1][2][…] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 1 снежня 1916[3][1][…] (58 гадоў) |
Месца смерці | |
Месца пахавання | |
Грамадзянства | |
Бацька | Édouard de Foucauld de Pontbriand[d] |
Маці | Élisabeth Beaudet de Morlet[d] |
Род дзейнасці | каталіцкі святар, падарожнік-даследчык, афіцэр, філолаг, місіянер, географ, мовазнавец, перакладчык, картограф, салдат, пустэльнік, святар |
Навуковая сфера | ваенная справа[5], падарожнік-даследчык[d][5], pastoral care[d][5], манаства[d][5], hermitage[d][5], Вялікія геаграфічныя адкрыцці[6] і monastic life[d][6] |
Альма-матар | |
Узнагароды | |
Подпіс | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Шарль Эжэн дэ Фуко (фр.: Charles Eugène de Foucauld de Ponbriand; 15 верасня 1858, Страсбур — 1 снежня 1916) — манах-трапіст, пустэльнік, даследчык Афрыкі. Рымска-каталіцкая царква прылічыла Шарля дэ Фуко да ліку блажэнных.
У 1883—1884 гг. выдаючы сябе за яўрэя-гандляра ў адзіночку падарожнічаў па паўднёвым Марока, перайшоў горы Атлас і далей вандраваў па Алжырскай Сахары.
Пазней Фуко уступіў у ордэн трапістаў і атрымаў дазвол прапаведаваць у Сахары сярод туарэгаў нагор'я Ахагар. Больш за 16 гадоў ён там жыў як мясцовы жыхар і займаўся вывучэннем звычаяў і нораваў туарэгаў, якіх спрабаваў звярнуць ў хрысціянства. Частка з іх пачытала Фуко як «вялікага марабута».
Фуко загінуў 1 снежня 1916 года ў час паўстання туарэгаў, пахаваны ў аазісе Аль-Джулія ў Алжыры.
Фуко напісаў кнігу «Reconnaissance au Maroc», акрамя таго вядомыя яго працы па лінгвістыцы і паэзіі туарэгаў.