Шарль Эрміт

Шарль Эрміт
фр.: Charles Hermite[1]
Дата нараджэння 24 снежня 1822(1822-12-24)[2][3][…]
Месца нараджэння
Дата смерці 14 студзеня 1901(1901-01-14)[2][4][…] (78 гадоў)
Месца смерці
Месца пахавання
Грамадзянства
Род дзейнасці матэматык, выкладчык універсітэта, senior lecturer, прафесар універсітэта, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера алгебра, тэорыя лікаў, матэматыка[1], матэматычны аналіз, quadratic form[d][7], orthogonal polynomials[d][7] і elliptic function[d][7]
Месца працы
Навуковая ступень бакалаўрыят[d][9] (1 ліпеня 1847) і бакалаўр навук[d] (9 мая 1848)
Альма-матар
Вядомыя вучні Jules Tannery[d] і Mijalko Ciric[d][10]
Член у
Узнагароды
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Шарль Эрмі́т (фр.: Charles Hermite; 24 снежня 1822, Дзьёз, Францыя — 14 студзеня 1901, Парыж) — французскі матэматык, прызнаны лідар матэматыкаў Францыі ў другой палове XIX стагоддзя. Член Парыжскай акадэміі навук з 1856 года. Член Лонданскага Каралеўскага таварыства (1873), замежны ганаровы член Пецярбургскай Акадэміі навук (1895). Узнагароджаны ордэнам Ганаровага легіёна (1892).

Наведваў каледж Генрыха IV, з 1841 г. вучыўся ў ліцэі Людовіка Вялікага. З 1842 па 1845 г. вучыўся ў парыжскай Політэхнічнай школе. Абараніўшы дысертацыю, становіцца (1869) прафесарам Політэхнічнай школы, дзе выкладаў да 1876 года. У 1869-1897 гадах — прафесар Парыжскага факультэта навук, выкладаў таксама ў Нармальнай школе.

Асноўныя работы прысвечаны тэорыі лікаў, тэорыі квадратычных форм, тэорыі інварыянтаў, артаганальных мнагачленаў, эліптычных функцый і алгебры. Даследаваў клас артаганальных мнагачленаў (мнагачлен Эрміта). Зрабіў уклад у тэорыю алгебраічных формаў і іх інварыянтаў, у тым ліку ў тэорыю прадстаўлення цэлых лікаў алгебраічнымі формамі і іншыя прыкладанні да тэорыі лікаў. У ходзе гэтых работ адкрыў асаблівыя білінейныя формы (форма Эрміта). Эрміт паказаў, што лік e (аснова натуральнага лагарыфма) з'яўляецца трансцэндэнтным (1873).

Вядома праца Эрміта «Аб рашэнні ўраўнення пятай ступені» (Sur la rsolution de l`quatia du cinquime degr, 1858)[12].

Найбольш вядомы яго вучань Анры Пуанкарэ.

Зноскі

  1. ↑ а б в Эрмит, Шарль // Малая советская энциклопедия / под ред. Н. Л. Мещеряков — 2 — Советская энциклопедия, 1936.
  2. ↑ а б MacTutor History of Mathematics archive — 1994. Праверана 22 жніўня 2017.
  3. ↑ Charles Hermite // Léonore database — ministère de la Culture. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  4. ↑ Ch. Hermite // KNAW Past Members Праверана 9 кастрычніка 2017.
  5. ↑ а б Эрмит Шарль // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
  6. ↑ а б в www.accademiadellescienze.it Праверана 1 снежня 2020.
  7. ↑ а б в Czech National Authority Database Праверана 19 мая 2024.
  8. ↑ а б Annuaire prosopographique : la France savante / пад рэд. B. Delmas, R. Mathis — 2009.
  9. ↑ а б в г д е ё ж з MacTutor History of Mathematics archive — 1994.
  10. ↑ Матэматычная генеалогія — 1997.
  11. ↑ https://www.academie-stanislas.org/wp-content/uploads/2023/02/hermite-1.pdf
  12. ↑ Эрмит Шарль (руск.)

Літаратура

[правіць | правіць зыходнік]
  • "Œuvres de Charles Hermite", reissued by Cambridge University Press, 2009; ISBN 978-1-108-00328-5.
  • Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.18 Кн.1: Дадатак: Шчытнікі — ЯЯ / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2004. — Т. 18. — С. 151. — 472 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0295-4 (Т. 18 Кн. 1).

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]