Шчыпоўка залацістая

Шчыпоўка залацістая
Навуковая класіфікацыя
прамежныя рангі Дамен:  Эўкарыёты Царства:  Жывёлы Падцарства:  Эўметазоі Без рангу:  Двухбакова-сіметрычныя Без рангу:  Другаснаротыя Тып:  Хордавыя Падтып:  Пазваночныя Інфратып:  Сківічнаротыя Клада:  Рыбы Надклас:  Касцявыя рыбы Клас:  Прамянёвапёрыя рыбы Падклас:  Навапёрыя рыбы Інфраклас:  Касцістыя рыбы Надатрад:  Ostariophysi Серыя:  Otophysi Атрад:  Карпападобныя Надсямейства:  Cobitoidea Сямейства:  Уюновыя Род:  Sabanejewia Від:  Шчыпоўка залацістая
Міжнародная навуковая назва
Sabanejewia aurata De Filippi, 1863
Сінонімы
Cobitis aurata De Filippi, 1863 Cobitis hohenackeri Kessler, 1877 Cobitis aralensis Kessler, 1877
Падвіды
S. a. aralensis S. a. aurata
Выявы на Вікісховішчы ITIS   640071 NCBI   66306 EOL   1156466

Шчыпоўка залацістая (Sabanejewia aurata) — від рыб сямйства ўюновых.

Апісанне

Невялікая паводле памераў рыба. Звычайная даўжыня цела 6—8 см, рэдка да 13,8 см, маса 3—5 г, жыве 4—5 год. Самцы ў дарослым стане не маюць органа Канестрыні, характэрнага для самцоў звычайнай шчыпоўкі (Cobitis taenia). У хваставым плаўніку 12 галінастых промняў, на баках цела 10—15 (да 19) цёмных плямак, але менш заўважных, чым у C. taenia. На спіне спераду і ззаду спіннога плаўніка некалькі буйных папярочных плям. Ля асновы хваставога — цёмная папярочная паласа, пасярэдзіне перарваная. Цела з лёгкім залацістым адценнем, з бураватымі плямкамі. Пад вачніцай моцны шып. Вусікі даволі доўгія, з вуглоў рота яны даходзяць да задняга краю вока.

Пашырэнне

Від мае разарваны арэал. Паводле Ю. С. Рашэтнікава і інш., сустракаецца ў прэсных вадаёмах басейнаў Балтыйскага, Эгейскага, Чорнага, Азоўскага, Каспійскага і Аральскага мораў. На тэрыторыі Беларусі ўпершыню выяўлена ў рэках Дняпро і Сож у межах Гомельскай вобласці ў пачатку XXI ст.

Насяляе біятопы, якія адрозніваюцца глыбінёй (ад 20 см да 1,5 м), скорасцю цячэння, характарам дна. Вядзе прыдонны спосаб жыцця, найбольш актыўная на змяркані і начны час.

Асаблівасці біялогіі

Харчуецца планктоннымі жывёламі, ніткавымі водарасцямі, паветранымі насякомымі і ікрой рыб.

Палаваспелай становіцца на 2—3-м годзе жыцця пры даўжыні цела 5—6 см. Парцыённы нераст пачынаецца ў маі — ліпені пры тэмпературы вады каля 20 °С. Адкладвае ікру ў зарасніках ніткавых водарасцей. Сярэдняя пладавітасць каля 900 ікрынак. Лічынкі пачынаюць харчавацца зоапланктонам. Па дасягненні даўжыні цела 2 см пераходзяць да доннага спосабу жыцця, і аб'ектамі іх харчавання становяцца дробныя ракападобныя, хіранаміды і іншыя донныя беспазваночныя.

Промысел

Гаспадарчага значэння не мае, выкарыстоўваецца як прынада пры лоўлі драпежных рыб.

Літаратура

• Гричик, В. В., Бурко, Л. Д. Животный мир Беларуси. Позвоночные: учеб. пособие. — Мн.: Изд. центр БГУ, 2013. — 399 с. ISBN 978-985-553-128-0