Шчэ́лепы, або жабры — органы дыхання водных жывёл. Уяўляюць сабой вырасты цела, праз сценкі якіх у кроў або поласцевую вадкасць з вады ўсмоктваецца кісларод, а ў ваду выдзяляецца вуглякіслы газ.
Характэрныя для рыб, лічынак амфібій, малюскаў, ракападобных, кольчатых чарвей, лічынак насякомых і інш.
У беспазваночных жывёл — перыстыя, грабеньчатыя, ніткападобныя вырасты на розных частках цела. У рыб — шчэлепныя пялёсткі на перагародках паміж шчэлепнымі шчылінамі (акулы) або на шчэлепных дужках (касцістыя рыбы).
Земнаводныя ў стадыі лічынкі маюць вонкавыя галінастыя шчэлепы (знікаюць пасля ўтварэння лёгкіх). У пратэеў і сірэн шчэлепы захоўваюцца да сканчэння жыцця. Некаторыя земнаводныя маюць шчэлепы і лёгкія адначасова[1].
Фота на Вікісховішчы |