Эймунд Стары

Эймунд Стары
манарх Швецыі
1050 — 1060
Папярэднік Анунд Якаб
Пераемнік Стэнкіль
Нараджэнне X стагоддзе
Смерць 1060
Род Мунсё[d]
Бацька Олаф Шатконунг[1]
Маці Эдла Венедская[1]
Жонка Астрыд Ньяльсдоцір
Дзеці Інгамодэр і Анунд Эмудсан[d]

Эймунд II Стары, Эмунд Олаўсан (Emund den Gamle, Emund Olofsson; ? — 1060), кароль шведскі (1050-1060), сын Олава Эрыксана і Эдлы Венедскай. Меў два шлюбы, першы з невядомай на імя і паходжанне жанчынай, другі з Астрыд Нільсдотэр, ад першага меў сына Анунда Эймундсана.

Біяграфія

[правіць | правіць зыходнік]

Вядомы апазіцыяй да брэменскага архібіскупа і прыняццем да сябе англійскага місіянера Асмунда. Эймунд меў тэрытарыяльную спрэчку з Даніяй, у выніку Швецыя страціла Блекінге. Быў апошнім валадаром з дому Мунсе, бо яго сын Анунд загінуў падчас набегу на Квенланд, выпіўшы вады атручанай мясцовымі жыхарамі. Пасля смерці Эймунда каралём быў абраны яго пасынак Стэнкіль Рагнвальдсан з Вестэргэтланда, жанаты з Марыяй, дачкой Анунда Якаба.

Продкі

[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. ↑ а б Lundy D. R. The Peerage