Эміль Гімэ

Эміль Гімэ
фр.: Émile Guimet
дырэктар музея^[d] 1889 — 12 кастрычніка 1918
Пераемнік	Alexandre Moret^[d]
дырэктар музея^[d] 1879 — 1889
Нараджэнне	2 чэрвеня 1836(1836-06-02)[1][2]^[…] Ліён, дэпартамент Рона, рэгіён Рона — Альпы, Метраполія Францыі, Францыя[3]
Смерць	12 кастрычніка 1918(1918-10-12)[2][4]^[…] (82 гады) Fleurieu-sur-Saône^[d], canton of Neuville-sur-Saône^[d], Ліён^[d], раён Рона^[d], Францыя[5][3]
Месца пахавання	могілкі Луаса^[d][3]
Імя пры нараджэнні	фр.: Émile Étienne Guimet
Бацька	Жан-Батыст Гімэ[3]
Маці	Zélie Bidault^[d][3]
Дзеці	Jean Guimet^[d][3]
Член у	Ліёнская акадэмія^[d] (12 кастрычніка 1918)[3] Акадэмія надпісаў і прыгожай славеснасці^[d]
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Эміль Эцьен Гімэ (фр.: Émile Étienne Guimet; 26 чэрвеня 1836 — 12 жніўня 1918) — французскі прамысловец і падарожнік, збіральнік калекцый азіяцкага мастацтва, заснавальнік першага музея гісторыі рэлігій.

Біяграфія

Нарадзіліся ў Ліёне. Атрымаў у спадчыну ад бацькі, Жана-Батыста Гімэ, фабрыку па вытворчасці сінтэтычнага ультрамарыну і ў 1865 годзе стаў яе дырэктарам. У 1879 годзе ў Ліёне заснаваў Музей Гімэ  (руск.), у аснову якога пакладзена частка калекцыі Гімэ. У 1878 годзе прадставіў частку сваёй калекцыі на Сусветнай выстаўцы ў Парыжы. У 1885 годзе перадае самыя каштоўныя прадметы сваёй калекцыі ва ўласнасць французскай дзяржавы, а ў 1889 годзе пераводзіць музей у Парыж. Музей Гімэ валодае самай вялікай калекцыяй твораў азіяцкіх аўтараў, размешчанай па-за тэрыторыяй Азіі.

Эміль Гімэ вывучаў рэлігіі Далёкага Усходу, і ў яго музеі многія экспанаты ставяцца да рэлігійных культаў Японіі, Кітая, Старажытнага Егіпта, Грэцыі і Рыма.

У 1900 годзе абраны віцэ-прэзідэнтам французска-японскага таварыства Парыжа.

Асноўныя творы

• Guimet E. Croquis égyptiens: journal d’un touriste, 1867.
• Guimet E. Huit jours aux Indes, 1868.
• Guimet E. Arabes et Kabyles, pasteurs et agriculteurs, 1873.
• Guimet E. Bonjour Kanagawa, 1876.
• Guimet E. Rapport du Ministre de l’instruction publique et des beaux-arts sur la mission scientifique de M. Guimet dans l’Extrème Orient, 1877.
• Guimet E. Lettres sur l’Algerie, 1877.
• Guimet E. Promenades japonaises: Tokio — Nikko, 1880.
• Guimet E. Tai-Tsoung, 1894. Опера пра жыццё кітайскага імператара Тай-цзуна з дынастыі Тан.

Зноскі

1. Emile Etienne Guimet // Léonore database — ministère de la Culture. Праверана 9 кастрычніка 2017.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q2886420"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q384602"></a>
2. Auboyer J. Emile Guimet // Guimet, Emile // Grove Art Online / J. Turner — [Oxford, England], Houndmills, Basingstoke, England, New York: OUP, 2017. — doi:10.1093/GAO/9781884446054.ARTICLE.T035608
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q217595"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q56691875"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q103930340"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q810196"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q21431157"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q1547776"></a>
3. Saint-Pierre D. Dictionnaire historique des Académiciens de Lyon: 1700-2016 — Lyon: Académie des sciences, belles-lettres et arts de Lyon, 2017. — P. 1369. — ISBN 978-2-9559433-0-4
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q3035447"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q730513"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q100708549"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q456"></a>
4. Emile Guimet // GeneaStar
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q98769076"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q3100478"></a>
5. Léonore database — ministère de la Culture.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q2886420"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q384602"></a>

Літаратура

• Чубинская Н. В. Первый музей истории религий во Франции — музей Гиме / Труды Государственного музея истории религии. Вып. 11. СПб., 2011. С. 156.
• Jastrow M. The Study of Religion. London, 1902. P. 380—394; 397.