Эпілог
Эпіло́г (грэч. έπίλογος — пасляслоўе ← ἐπι — на, звыш + λόγος — слова) — заключная частка, дададзеная да скончанага мастацкага твора і не абавязкова звязаная з ім непарыўным развіццём дзеяння[1]. У Тлумачальным слоўніку жывой вялікарускай мовы Даля апісваецца як эпілог[2].
Зноскі
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ «Эпилог» — статья в Малой советской энциклопедии; 2 издание; 1937—1947 гг.
- ↑ Епилог // Толковый словарь живого великорусского языка : у 4 т. / авт.-сост. В. И. Даль. — 2-е изд.. — СПб. : Типография М. О. Вольфа, 1880—1882.
Литература
[правіць | правіць зыходнік]- Эпилог // Словарь литературоведческих терминов / Ред.-сост.: Л. И. Тимофеев и С. В. Тураев. — М.: «Просвещение», 1974. — С. 468—469. — 509 с. — 300 000 экз.
- Горнфельд А. Г. Эпилог // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.
