Эрнст Ота Фішэр

Эрнст Ота Фішэр
ням.: Ernst Otto Fischer
Дата нараджэння	10 лістапада 1918(1918-11-10)[1][2]^[…]
Месца нараджэння	Зольн^[d], Thalkirchen-Obersendling-Forstenried-Fürstenried-Solln^[d], Мюнхен, Верхняя Баварыя, Германія
Дата смерці	23 ліпеня 2007(2007-07-23)[3][2]^[…] (88 гадоў)
Месца смерці	Мюнхен, Верхняя Баварыя, Баварыя, Германія
Месца пахавання	Friedhof Solln^[d]
Грамадзянства	Германія[4]
Бацька	Karl Tobias Fischer^[d]
Род дзейнасці	хімік, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера	хімія
Месца працы	Мюнхенскі ўніверсітэт Людвіга-Максіміліяна Мюнхенскі тэхнічны ўніверсітэт
Альма-матар	Мюнхенскі тэхнічны ўніверсітэт Мюнхенскі ўніверсітэт Людвіга-Максіміліяна
Навуковы кіраўнік	Walter Hieber^[d]
Член у	Леапальдзіна Аўстрыйская акадэмія навук Баварская акадэмія навук Акадэмія навук і мастацтваў Паўночнага Рэйна-Вестфаліі^[d] Гётынгенская акадэмія навук Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук
Узнагароды	Munich "München leuchtet" award^[d] (1998) Баварскі паэтычны талер^[d] (1995) Alfred Stock Memorial Prize^[d] (1959) Прэмія стагоддзя^[d] (1974) Q63052420? honorary golden medal of the state capital Munich^[d] (1993)
Подпіс
Медыяфайлы на Вікісховішчы

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Фішэр.

Эрнст Ота Фішэр (ням.: Ernst Otto Fischer; 10 лістапада 1918, Сольн, паблізу Мюнхена — 23 ліпеня 2007, Мюнхен) — нямецкі хімік, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па хіміі (1973) (сумесна з Дж. Уілкінсанам).

Біяграфія

Скончыў Мюнхенскую вышэйшую тэхнічную школу ў 1949 годзе. З 1959 прафесар універсітэта ў Мюнхене, з 1964 года прафесар Мюнхенскай вышэйшай тэхнічнай школы (цяпер Тэхнічны ўніверсітэт), з 1969 года дырэктар інстытута неарганічнай хіміі ў Мюнхене.

Працы

Фішэр вызначыў структуру ферацэну, сінтэзаваў дыбензолхром з бензолу і CrCl3 ў прысутнасці AlCl3 (1955), распрацаваў агульны метад сінтэзу, арэнавых (якія змяшчаюць араматычнае ядро) вытворных пераходных металаў, упершыню атрымаў арэнкарбанільныя, арэнцыклапентадыенільныя і інш. змешаныя π-комплексы пераходных металаў. Паказаў, што гэтыя злучэнні пры награванні раскладаюцца з утварэннем «металічнага люстэрка», што можа быць выкарыстана для атрымання звышчыстых металаў. Фішэр упершыню сінтэзаваў шэраг металарганічных злучэнняў тэхнецыю і трансуранавых элементаў, атрымаў устойлівыя карбенавыя комплексы пераходных металаў (1964), а пазней іх карбінавыя комплексы (1973).

Зноскі

1. Фишер Эрнст Отто // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q17378135"></a>
2. Ernst Otto Fischer // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q5375741"></a>
3. http://derstandard.at/?url=/?id=2972542
4. LIBRIS — Каралеўская бібліятэка Швецыі, 2012. Праверана 24 жніўня 2018.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q953058"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q1798125"></a>