Эрык Густаў Геер | |
---|---|
Erik Gustaf Geijer | |
| |
Асноўная інфармацыя | |
Дата нараджэння | 12 студзеня 1783 |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 23 красавіка 1847 (64 гады) |
Месца смерці | |
Месца пахавання | |
Краіна | Швецыя |
Бацька | Bengt Gustaf Geijer[d] |
Маці | Ulrica Magdalena Geisler[d] |
Жонка | Anna Lisa Lilljebjörn[d] |
Дзеці | Johanna Ulrika Agnes Geijer[d] |
Альма-матар | |
Месца працы | |
Музычная дзейнасць | |
Прафесіі | кампазітар, музыкавед |
Грамадская дзейнасць | |
Член у | |
Аўтограф | |
Афіцыйны сайт, прысвечаны Гееру | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Эрык Густаў Геер (шведск.: Erik Gustaf Geijer; 12 студзеня 1783, Рансетэр - 23 красавіка 1847, Стакгольм) — шведскі гісторык, паэт, публіцыст, кампазітар і педагог.
Навучаўся ў Упсальскі універсітэце з 1799 па 1806, у 1810 чытаў у ім лекцыі па гісторыі, з 1817 - прафесар. Да 1804 пачынацца знаёмства Геера з вядомым шведскім паэтам Эсаясам Тегнерам, у далейшым іх звязвала сяброўства. У 1811 Геер быў адным з арганізатараў «Гоцкага таварыства» (Götiska Förbundet), якое зрабілася адной з самых аўтарытэтных літаратурных арганізацый Швецыі. Сваімі працамі аказаў велізарны ўплыў на развіццё філасофіі, гістарыяграфіі і тэалогіі ў краіне. Прытрымліваўся ліберальных палітычных поглядаў, быў членам Рыксдага. Аўтар шматлікіх артыкулаў і манаграфій па гісторыі, у тым ліку фундаментальнага даследавання «Гісторыя шведскага народа». Як паэт вядомы паэмамі «Вікінгі», «Апошні спявак» і інш.