Эта

Eta uc lc
Грэчаскі алфавіт
Α α — альфа Β β — бэта
Γ γ — гама Δ δ — дэльта
Ε ε — эпсілон Ζ ζ — дзэта
Η η — эта Θ θ — тэта
Ι ι — іота Κ κ — капа
Λ λ — лямбда Μ μ — мю (мі)
Ν ν — ню (ні) Ξ ξ — ксі
Ο ο — амікрон Π π — пі
Ρ ρ — ро Σ σ ς — сігма
Τ τ — тау Υ υ — іпсілон
Φ φ — фі Χ χ — хі
Ψ ψ — псі Ω ω — амега
Выйшлі з ужывання
Ϝϝ,Ͷͷ — дыгама
(вав) 		Ϛϛ — стыгма
Ͱͱ — гета Ϻϻ — сан
Ϟϟ, Ϙϙ — копа Ϡϡ,Ͳͳ — сампі
Ϸϸ — шо

Η, η (назва: ст.грэч. Ήτα, — Ета, у візантыйскім і сучасным грэцкім вымаўленні — Іта) — 7-я літара грэчаскага алфавіту. У сістэме грэчаскага алфавітнага запісу лікаў мае лікавае значэнне 8. Паходзіць ад фінікійскай літары — «хэц». Ад літары «эта» паходзяць лацінская літара H і кірылічная И разам з Й.

У беларускім мовазнаўстве прынята транскрыпцыя назвы Эта[1], што робіць вялікай складанасцю адрозніваць яе у транслітарацыі ад грэцкай літары Ε, ε (эпсілон).

У сістэме грэка-лацінскай транслітарацыі перадаецца як наступнымі спалучэннямі літараў: he, 'e і e.

У сучаснай беларускай практычнай транскрыпцыі з грэчаскай мовы перадаецца як «э», «е», «а», «я», «і», «гі», «гэ», «ге». Правілаў транслітарацыі не існуе, рэдкія даследаванні не даюць поўнай інфармацыі, і носяць больш крытычны характар[2].

Граматычна бліжэй за ўсё да беларускай літары Е і царкоўна-славянскай (гэтаксама як старабеларускай) літары И.

Зноскі

  1. ↑ У адпаведнасці з БЭ ў 18 тамах. Т.5., Мн., 1997, С.510: Грэчаскае пісьмо
  2. ↑ Практычная транскрыпцыя назваў з грэцкай мовы(недаступная спасылка). ARCHE Пачатак (7 красавіка 2011). Архівавана з першакрыніцы 24 жніўня 2011. Праверана 20 ліпеня 2011.