Юбер Рабер | |
---|---|
фр.: Hubert Robert | |
| |
Дата нараджэння | 22 мая 1733[1][2][…] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 15 красавіка 1808[4][2][…] (74 гады) |
Месца смерці | |
Месца пахавання | |
Грамадзянства | Францыя |
Род дзейнасці | куратар, мастак, рысавальнік, архітэктар |
Жанр | пейзаж |
Вучоба | |
Мастацкі кірунак | Pre-romanticism[d] |
Заступнікі | Эцьен Франсуа дэ Шуазёль[d] |
Уплыў | René-Michel Slodtz[d] |
Уплыў на | Charles Fournier des Ormes[d] і Thomas-Charles Naudet[d] |
Член у | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Юбер Рабер (фр.: Hubert Robert, 22 мая 1733, Парыж, Францыя — 15 красавіка 1808, Парыж, Францыя) — французскі пейзажыст, які атрымаў еўрапейскую вядомасць габарытнымі палотнамі з рамантызаванымі выявамі антычных руін у асяроддзі ідэалізаванай прыроды. Яго мянушкай была «Рабер развалін» (Robert des Ruines).
У 1745—1751 вучыўся ў езуітаў у парыжскім Калеж-дэ-Франс, у 1754 адправіўся ў Рым разам з паслом Францыі Эцьенам Франсуа Шуазелем (у яго бацькі служыў бацька Рабера). Правёў там 11 гадоў, пазнаёміўся з Піранезі, які аказаў на яго вялікі ўплыў, з Фраганарам, іншымі мастакамі, калекцыянерамі мастацтва. У 1760 ездзіў з Фраганарам у Неапаль, наведваў разваліны Пампей.
У 1765 вярнуўся ў Парыж, у 1766 быў прыняты ў Каралеўскую Акадэмію жывапісу і скульптуры. Стаў планіроўшчыкам каралеўскіх садоў, хавальнікам каралеўскага музея, канцлерам Акадэміі і інш., займаўся ўбраннем рэзідэнцый караля, каралевы і вышэйшых прыдворных (палацы ў Трыяноне, Мерэвілі, Эрменанвілі).
Падчас Французскай рэвалюцыі быў у кастрычніку 1793 арыштаваны па падазроне ў нелаяльнасці, складзены ў турму Сент-Пелажы, затым у турму Сен-Лазар. Вызвалены ў 1794 пасля падзення Рабесп'ера.
Памёр ад апаплексічнага ўдару.
Вядомы маляўнічымі фантазіямі, чый асноўны матыў — паркі і рэальныя, а часцей уяўныя «велічныя руіны» (па выразе Дзідро), мноства эскізаў да якіх ён зрабіў падчас знаходжання ў Італіі.
Капрыча Рабера высока шанаваліся сучаснікамі, пра яго пісаў у паэме «Уяўленне» (1806) Жак Дэліль, Вальтэр абраў яго для ўпрыгожвання свайго замка ў Фернее. Яго карціны прадстаўлены ў Луўры, музеі Карнавале, пецярбургскім Эрмітажы і іншых палацах і сядзібах Расіі, у шматлікіх буйных музеях Еўропы, ЗША, Канады, Аўстраліі.
Пра маляўнічы свет мастака зняў дакументальны фільм Аляксандр Сакураў «Рабер. Шчаслівае жыццё» (1996).
Мастак меў звычай пакідаць на палотнах свае фірмовыя меткі. У кожнай карціне сярод надпісаў на сцяне руіны, на помніку, каменным абломку, нават на кляйме каровы і інш. можна знайсці імя: «Hubert Robert», «H. Robert» ці ініцыялы «H.R.». На некаторых карцінах сярод намаляваных людзей мастак пакідаў свой аўтапартрэт (сівавалосы мужчына сярэдніх гадоў).