Юліус Рыхард Петры | |
---|---|
ням.: Julius Richard Petri | |
Дата нараджэння | 31 мая 1852[1] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 20 снежня 1921[1] (69 гадоў) |
Месца смерці | |
Грамадзянства | |
Род дзейнасці | біёлаг, хірург |
Навуковая сфера | мікрабіялогія, хірургія і ваенная медыцына |
Альма-матар | |
Член у | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Юліус Рыхард Петры (ням.: Julius Richard Petri; 31 мая 1852, Бармэн (цяпер у межах Вуперталя), Каралеўства Прусія — 20 снежня 1921, Цайц, Ангальт, Германія) — нямецкі мікрабіёлаг.
Вывучаў медыцыну ў Акадэміі Кайзера Вільгельма ў Берліне (1871—1875), скончыў дактарантуру (1876). Кароткі час служыў ваенным лекарам, у т.л. у берлінскай клініцы «Шарытэ», даслужыўся да звання маёра медыцынскай службы. Затым працаваў асістэнтам Германа Брэмера ў яго клініцы для лёгачных хворых у Гёрберсдорфе. У 1886 годзе перайшоў ў бактэрыялагічную лабараторыю да Р. Коха. У 1896 годзе Ю. Р. Петры быў членам Каралеўскага міністэрства аховы здароўя, у чыне рэгірунгсрата (старшага дзяржаўнага саветніка) кіраваў адной з бактэрыялагічных лабараторый. У 1900 годзе датэрмінова выйшаў на пенсію і ўзяўся за кіраўніцтва клінікай Г. Брэмера ў Гёрберсдорфе. У 1904 годзе, відаць, з-за стану здароўя, вярнуўся ў Берлін.
Ю. Р. Петры распрацаваў і палепшыў многія вытворчыя метады і апаратуру, у т.л. пясчаны фільтр і сасуды для проб калу і мачы, якія ўжываюцца цяпер. Найбольш вядомы як вынаходнік «сподка Петры», які належыць да сучаснага стандартнага абсталявання кожнай бактэрыялагічнай лабараторыі. Аўтар не меней васьмі навуковых прац, апублікаваных у 1876—1897 гадах.