Ямагата Арытома

Ямагата Арытома
яп.: 山縣有朋
яп.: 山県有朋
3-і прэм’ер-міністр Японіі
24 снежня 1889 — 6 мая 1891
Папярэднік Курода Кіятака
Пераемнік Мацуката Масаёсі
9-ы прэм’ер-міністр Японіі
8 лістапада 1898 — 19 кастрычніка 1900
Папярэднік Окума
Пераемнік Хірабумі Іта
9-ы Lord of Home Affairs[d]
12 снежня 1883 — 22 снежня 1885
Папярэднік Yamada Akiyoshi[d]
Нараджэнне 14 чэрвеня 1838(1838-06-14)[1][2]
Смерць 1 лютага 1922(1922-02-01)[3][4][…] (83 гады)
Род Yamagata clan[d]
Жонка Tomoko Yamagata[d]
Член у
Адукацыя
Аўтограф Выява аўтографа
Род войскаў Imperial Japanese Army[d]
Званне фельдмаршал
Бітвы
Узнагароды
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
У гэтым японскім імі прозвішча (Ямагата) стаіць перад асабістым імем.

Ямагата Арытома (яп.: 山縣 有朋, 14 чэрвеня 1838, Хагі — 1 лютага 1922, Токіа) — японскі ваенны і дзяржаўны дзеяч, прэм’ер-міністр Японіі ў 1889—1891 і 1898—1900, князь (1907).

Біяграфія

[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў Хагі — галоўным горадзе княства Цёсю (цяпер прэфектура Ямагуты), у сям’і самурая. У 1869 годзе быў пасланы вывучаць арганізацыю ваеннай справы ў Еўропе. У 1873 годзе атрымаў пасаду міністра абароны і заняўся перабудовай японскай арміі па прускім узоры. Здушыў паўстанне Сайго Такаморы (Сацумскае паўстанне 1877). Пераканаў імператара Мэйдзі ў неабходнасці стварэння Генеральнага штаба, падпарадкаванага непасрэдна імператару. З 1878 года — начальнік Генеральнага штаба.

У 1883 годзе быў прызначаны міністрам унутраных спраў. З 24 снежня 1889 года — прэм’ер-міністр Японіі; сышоў у адстаўку 6 мая 1891 года з-за канфлікту з першым японскім парламентам. Неўзабаве пасля адстаўкі стаў адным з саветнікаў імператара (гэнро). Камандуючы Першай японскай арміяй у япона-кітайскай вайне 1894—1895 гадоў.

У 1896 годзе падпісаў пратакол Пратакол Лабанава — Ямагаты аб Карэі.

Другі раз стаў прэм’ер-міністрам у 1898 і знаходзіўся на чале ўрада да кастрычніка 1900 года. У маі 1900 года правёў праз парламент закон, па якім міністры арміі і ваенна-марскога флоту маглі прызначацца толькі з ліку ваенных, размешчаных на абавязковай службе. Такім чынам, з гэтага часу ваенныя міністры падпарадкоўваліся не прэм’ер-міністру, а непасрэдна імператару як вярхоўнаму галоўнакамандуючаму. Гэтым законам армія забяспечыла сабе амаль поўную аўтаномію ад грамадзянскага кіраўніцтва краіны.

На працягу руска-японскай вайны 1904—1905 гадоў зноў быў начальнікам Генеральнага штаба. Пасля заканчэння войны Ямагата адышоў ад актыўнай палітычнай дзейнасці, але заставаўся ўплывовай фігурай да самай сваёй смерці ў 1922 годзе.

Гл. таксама

[правіць | правіць зыходнік]

Крыніцы

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ Aritomo Yamagata // Find a Grave — 1996. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ Bibliothèque nationale de France Aritomo Yamagata // data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011.
  3. ↑ Ямагата Аритомо // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
  4. ↑ Fujimura M. Yamagata Aritomo // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]