Януш Аляксандр Сангушка | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
| |||||||
| |||||||
|
|||||||
Папярэднік | Ігнацы Агінскі | ||||||
Пераемнік | Юзаф Сангушка | ||||||
|
|||||||
Нараджэнне |
5 мая 1712[1] |
||||||
Смерць |
14 верасня 1775 (63 гады) ці 13 верасня 1775[2] (63 гады) |
||||||
Род | Сангушкі | ||||||
Бацька | Павел Караль Сангушка | ||||||
Маці | Марыяна з Любамірскіх[d] | ||||||
Жонка | Канстанцыя з Дэнгафаў[d] | ||||||
Дзеці | няма | ||||||
Узнагароды | |||||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Януш Аляксандр Сангушка (5 мая 1712, Любартаў — 13 верасня 1775, Дубна) — дзяржаўны дзеяч Вялікага Княства Літоўскага. Мечнік вялікі літоўскі (1735—1750), маршалак надворны літоўскі (1750—1760). VII і апошні ардынат астрожскі.
З княжацкага роду Сангушкаў герба «Пагоня Літоўская», сын Паўла Караля, маршалка вялікага літоўскага, і Мар’яны з Любамірскіх. Меў братоў Януша Мадэста, Юзафа і Гераніма Януша.
Абіраўся паслом на соймы. Кавалер Ордэна Белага Арла (узнагароджаны 11 жніўня 1736 у Дрэздэне).
Фундаваў кляштар капуцынаў у Стараканстанцінаве.
Шлюб з Канстанцыяй Дэнгаф, дачкой Станіслава Эрнэста Дэнгафа, быў бяздзетным. З прычыны адсутнасці нашчадкаў і магчымасці па яго смерці спрэчак на гэтай глебе ініцыяваў Кальбушаўскую транзакцыю (1753), у выніку якой адбыўся падзел Астрожскай ардынацыі паміж сябрамі і прыхільнікамі магнацкай групоўкі Чартарыйскіх. Сам Януш Аляксандр Сангушка захаваў за сабой права пажыццёвага карыстання гэтай маёмасцю.
Большую частку жыцця правёў у Дубенскім замку, атрымаў вядомасць гультая і валацугі.