У студзені 1919 года на чале латвійскай дэлегацыі наведвае Лондан і парыжскую мірную канферэнцыю. 1 мая 1920 года адкрывае першае пасяджэнне Канстытуцыйнага сходу. Прымае ўдзел у выбарах яго старшыні. Атрымлівае 83 галасы, тады як Яніс Райніс — толькі 48.
14 лістапада 1922 г. Сейм абірае Чакстэ першым прэзідэнтам Латвіі (92 дэпутата — «за», 6 устрымаліся) як адзінага кандыдата. 6 лістапада 1925 г. ён абіраецца паўторна. За час прэзідэнцтва абвясціў 402 законы. Ліберальным быў закон аб адукацыі, які абавязваў дзяржаву і самакіраванне ствараць столькі школ нацменшасцей, колькі неабходна. Памілаваў 549 чалавек. З 14 лістапада 1919 года — дацэнт Латвійскага ўніверсітэта, 28 верасня 1924 года атрымаў ступень Dr. iur. honoris causa. З 1921 года чытаў лекцыі і на афіцэрскіх курсах.
14 сакавіка 1927 г. памёр. Пахаваны на Лясным могілках у Рызе.
У 2003 годзе ў Елгаве ўсталяваны помнік, а ў сталіцы імем Чакстэ названая вуліца.
Медыяфайлы на Вікісховішчы
