Яўген Аляксандравіч Еўсцігнееў

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Еўсцігнееў.

Яўген Аляксандравіч Еўсцігнееў
Дата нараджэння	9 кастрычніка 1926(1926-10-09)[1][2]
Месца нараджэння	Ніжні Ноўгарад, Ніжагародскі павет^[d], Ніжагародская губерня, РСФСР, СССР[1]
Дата смерці	4 сакавіка 1992(1992-03-04)[1] (65 гадоў)
Месца смерці	Лондан, графства Вялікі Лондан, Вялікі Лондан^[d], Англія, Вялікабрытанія
Месца пахавання	Новадзявочыя могілкі[1]
Грамадзянства	СССР  Расія
Жонка	Галіна Барысаўна Волчак, Irina Konstantinova Tsyvina^[d] і Liliya Yevstigneyeva^[d]
Дзеці	Denis Yevstigneyev^[d] і Maria Selyanskaya^[d]
Адукацыя	Школа-студыя пры Маскоўскім мастацкім тэатры^[d] (1956)
Месца працы	Вышэйшыя курсы сцэнарыстаў і рэжысёраў
Прафесія	акцёр, кінаакцёр, тэатральны педагог, педагог
Прэміі
Узнагароды
IMDb	ID 0422392
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Яўген Александровіч Еўсцігнееў (9 кастрычніка 1926, Ніжні Ноўгарад, РСФСР — 4 сакавіка 1992, Лондан, Вялікабрытанія) — савецкі і расійскі акцёр тэатра і кіно, тэатральны педагог; народны артыст СССР (1983), кавалер ордэна Леніна (1986), лаўрэат Дзяржаўнай прэміі СССР (1974) і Дзяржаўнай прэміі РСФСР імя братоў Васільевых (1990).

Біяграфія

З 1957 года — акцёр тэатра «Сучаснік». Першую сваю значную ролю ў тэатры сыграў у 1960 годзе ў спектаклі «Голы кароль» паводле п’есы Я. Л. Шварца. У 1964 годзе сыграў ролю Дыніна ў дэбютным фільме рэжысёра Э. Г. Клімава «Сардэчна запрашаем, або Староннім уваход забаронены».

У 1971 годзе ўслед за А. М. Яфрэмавым перайшоў у трупу МХАТа. Першай яго роляй на новай сцэне стаў Валодзя ў спектаклі «Валянцін і Валянціна» паводле п’есы М. М. Рошчына.

У 1988 годзе сыграў ролю прафесара Праабражэнскага ў двухсерыйным тэлефільме «Сабачае сэрца».

На мяжы 1990-х гадоў сыграў у Тэатры Антона Чэхава Фірса ў «Вішнёвым садзе», у 1991 годзе — у АРТэлі АРТыстаў Сяргея Юрскага — Глава ў спектаклі «Гульцы-XXI».

Агулам зняўся больш у ста стужках у кіно і на тэлебачанні. Акрамя вышэйпералічаных фільмаў запамінальныя ўдалыя ролі былі ў фільмах «Зімовы вечар у Гаграх», «Сцеражыся аўтамабіля», «Залатое цяля», «Старыя-разбойнікі», «Семнаццаць імгненняў вясны», «Неверагодныя прыгоды італьянцаў у Расіі», «Месца сустрэчы змяніць нельга», «Стары Новы год», «Гардэмарыны, наперад!», «Начныя забавы». Апошняй роляй акцёра ў кіно быў цар Іван Грозны ў фільме В. І. Ускова і В. А. Краснапольскага «Ярмак».

У 1976—1985 гадах вёў педагагічную працу ў Школе-студыі МХАТ, з 1977 года — прафесар. Таксама выкладаў на Вышэйшых курсах сцэнарыстаў і рэжысёраў курс акцёрскага майстэрства.

Зноскі

1. Кругасвет — 2000.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q2627728"></a>
2. Person Profile // Internet Movie Database — 1990. Праверана 14 кастрычніка 2015.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q37312"></a>

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 6: Дадаізм — Застава / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 6. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0106-0 (т. 6).