Яўген Міхайлавіч Ліфшыц | |
---|---|
руск.: Евгений Михайлович Лифшиц | |
Дата нараджэння | 8 (21) лютага 1915[1] ці 21 кастрычніка 1915[2] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 29 кастрычніка 1985[2] (70 гадоў) |
Месца смерці | |
Месца пахавання | |
Грамадзянства | |
Бацька | Міхаіл Ільіч Ліфшыц (тэрапеўт) |
Род дзейнасці | фізік, навуковы работнік, выкладчык універсітэта, пісьменнік-дакументаліст, фізік-тэарэтык |
Навуковая сфера | тэарэтычная фізіка, фізіка цвёрдага цела[4], касмалогія[4] і гравітацыя |
Месца працы | |
Навуковая ступень | доктар фізіка-матэматычных навук (1939) |
Навуковае званне | |
Альма-матар | |
Навуковы кіраўнік | Леў Давідавіч Ландау |
Вядомыя вучні | Igor Dzyaloshinsky[d] і Lev Petrovich Pitaevskii[d] |
Член у | |
Прэміі | |
Узнагароды |
Яўге́н Міха́йлавіч Лі́фшыц (21 лютага 1915, Харкаў, Украіна — 29 кастрычніка 1985) — савецкі фізік-тэарэтык. Акадэмік АН СССР (1979, член-карэспандэнт 1966). Брат І. М. Ліфшыца.
Скончыў Харкаўскі політэхнічны інстытут (1933). З 1933 у Харкаўскім фізіка-тэхнічным інстытуце АН Украіны, з 1939 у Інстытуце фізічных праблем АН СССР.
Навуковыя працы па тэорыі магнетызму, ядзернай фізіцы, тэорыі фазавых пераходаў, гравітацыі і касмалогіі.
Пабудаваў тэорыю даменаў у ферамагнетыках (1935; разам з Л. Д. Ландау). Зрабіў значны ўклад у тэорыю фазавых пераходаў II роду , прапанаваў тэорыю няўстойлівасцей у Сусвеце, які расшыраецца.
Аўтар шматтомнага выдання «Тэарэтычная фізіка» (разам з Ландау).