Той е от франкски благороднически род, образован е духовно в манастир Сен Дени. Отива през 822 г. в двора на император Лудвиг Благочестиви (814 – 840). Той става привърженик на крал Карл Плешиви (840/843 – 877), най-малкият син на Лудвиг.
Западнофранкският крал прави Хинкмар през април 845 г. архиепископ на Реймс, след свалянето на Ебо.
Хинкмар умира на 21 или 23 декември 882 г. в Éперне по време на бягството му от норманите, които нападат Реймс. Погребан е в манастир Сен-Реми в Реймс.
Hincmari Rhemensis archiepiscopi opera omnia. Juxta editionem Sirmondianam ad prelum revocata, varia accessere monumenta quae suppeditarunt Surii, Pertzii, etc., Jacques Paul Migne. 2 Bände. Paris 1852.
De ordine palatii, Thomas Groß, Rudolf Schieffer, Monumenta Germaniae Historica, Leges, Fontes iuris Germanici antiqui in usum scholarum separatim editi, Band 3. Hahn, Hannover 1980, ISBN 3-7752-5127-8.
De divortio Lotharii regis et Theutberga regina, Letha Böhringer, Monumenta Germaniae Historica, Leges, Concilia, Band 4,1. Hannover 1992, ISBN 3-7752-5327-0.
Die Streitschriften Hinkmars von Reims und Hinkmars von Laon. 869 – 871, Rudolf Schieffer, Monumenta Germaniae Historica, Leges, Concilia, Band 4,2. Hahn, Hannover 2003, ISBN 3-7752-5355-6.
Collectio de ecclesiis et capellis, Martina Stratmann, Monumenta Germaniae Historica, Leges, Fontes iuris Germanici antiqui in usum scholarum separatim editi, Band 14, Hannover 1990, ISBN 3-7752-5332-7.
De cavendis vitiis et virtutibus exercendis, Doris Nachtmann, Monumenta Germaniae Historica, Quellen zur Geistesgeschichte des Mittelalters, Band 16. München 1998, ISBN 3-88612-076-7.
Friedrich Wilhelm Bautz: Hinkmar, Erzbischof von Reims. Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (BBKL). Band 2, Bautz, Hamm 1990, ISBN 3-88309-032-8, Sp. 882 – 885.
Johannes Heller: Hinkmar. Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Band 12, Duncker & Humblot, Leipzig 1880, S. 438 – 456.
Klaus Vielhaber: Hinkmar. Neue Deutsche Biographie (NDB). Band 9, Duncker & Humblot, Berlin 1972, ISBN 3-428-00190-7, S. 184 f
Gerhard Schmitz: De presbiteris criminosis. Ein Memorandum Erzbischof Hinkmars von Reims über straffällige Kleriker. (Monumenta Germaniae Historica, Studien und Texte, Band 34). Hahn, Hannover 2004, ISBN 3-7752-5734-9.
Olaf Schneider: Erzbischof Hinkmar und die Folgen. Der vierhundertjährige Weg historischer Erinnerungsbilder von Reims nach Trier. Berlin 2010, ISBN 978-3-11-020056-0.
Martina Stratmann: Hinkmar von Reims als Verwalter von Bistum und Kirchenprovinz. (Quellen und Forschungen zum Recht im Mittelalter, Band 6). Thorbecke, Sigmaringen 1991, ISBN 3-7995-6086-6.