Pierre Péan

Pierre Péan
den
Reizh pe jenerpaotr Kemmañ
Bro ar geodedouriezhBro-C'hall Kemmañ
Anv e yezh-vamm an denPierre Péan Kemmañ
Anv ganedigezhPierre-Eugène Adolphe Jean Péan Kemmañ
Anv-bihanPierre-Eugène, Adolphe, Jean Kemmañ
Anv-familhPéan Kemmañ
Deiziad ganedigezh5 Meu 1938 Kemmañ
Lec'h ganedigezhSablé-sur-Sarthe Kemmañ
Deiziad ar marv25 Gou 2019 Kemmañ
Lec'h ar marvArgenteuil Kemmañ
Lec'h douaridigezhQ109061729 Kemmañ
BugelGrégor Péan Kemmañ
Yezh vammgalleg Kemmañ
Yezhoù komzet pe skrivetgalleg Kemmañ
Micherinvestigative journalist, skrivagner, kazetenner Kemmañ
Tachenn labourkazetennerezh, investigative journalism Kemmañ
ImplijerMarianne, Le Canard enchaîné, L'Express, Paris Match Kemmañ
KargQ65498267 Kemmañ
Bet war ar studi eInstitut d'études politiques de Paris, Université catholique de l'Ouest Kemmañ
Oberenn heverkQ3549587, The Hidden Face of Le Monde Kemmañ
Perc'henn warchâteau des Chapellières Kemmañ
Prizioù resevetMarc'heg al Lejion a Enor Kemmañ

Pierre Péan (5 a viz Meurzh 1938 e Sablé-sur-Sarthe - 25 a viz Gouere 2019 e Argenteuil) a oa ur c'hazetenner enklask ha skridarnodour breizhat ha gall. Genidik eo e familh eus Malvegon, e Marzoù Breizh, met tremen a rae e yaouankiz etre Maine hag Anjev. Skrivet en deus ur bern levrioù diwar-benn droukskouerioù Republik Bro-C'hall. An hini kentañ eo hag en deus diskuilhet ar Françafrique.

Buheskrid

[kemmañ | kemmañ ar vammenn]

Orinoù ha deroù

[kemmañ | kemmañ ar vammenn]

Pierre Péan a oa mab da Eugène Péan, perukenner e Sablé-sur-Sarthe, ha da Alice Gougeon, e bried. Genidik eo ar familh avat eus Bro-Ankiniz hag an trowardroioù. Studiet en doa ar gwir, rann skiantoù armerzhel, e Angers. Aze eo e kemeras perzh e skipailh dilenn Jean Turc, maer ar gêr, ezel eusar strollad CNIP (tu-dehoù). E 1958 edo gant Joël Le Theule, maer Sablé-sur-Sarthe, hag a voe kannad ha ministr gaollour. Goude se e kendalc'has gant e studioù en IEP Pariz ha tremen a reas hebiou ar servij-soudard e Aljeria. Ne reas nemet ur servij broadel, e framm ar c'henober e Gabon etre 1962 ha 1964.

E 1960 e oa prezour e kabined Henri Rochereau, ministr al Labour-douar e gouarnamant Michel Debré.

Arvestiñ a reas an taol-stad milourel a-enep prezidant Kameroun, Léon M'ba.

Kazetenner

[kemmañ | kemmañ ar vammenn]

Adalek 1968 e teuas da vezañ kazetenner, evit an Agence France-Presse da gentañ, betek miz Here 1970[1], a-raok mont gant L'Express renet gant Françoise Giroud evit enklask war ar stroñs tireoul kentañ, teuliadoù an OPEP, ar servijoù-kuzh hag ar Reter-Kreiz.

Tutaet e voe gant ar Nouvel Économiste e 1974, goude e levr kentañ[2], goude gant Le Canard enchaîné, heuliet eo afer an "Avions renifleurs" gantañ[3] hag embann a reas ar pennad kentañ diwar-benn afer diamantoù ar prezidant Valéry Giscard d'Estaing[4]. Berzh a reas e levr Affaires africaines (1983), lec'h ma tiskuilh ar rouedadoù savet gant Jacques Foccart, e Gabon da skouer.

Kenlabourat a reas goude gant kazetennoù a bep seurt, (Libération, Actuel, Le Canard enchaîné), o tibab e sujedoù, oc'h embann ul levr bep bloaz dre vras.

E 1989 edo e penn ul listenn gant ekologourien hag eus an tu-kleiz pellañ a-enep ur raktres savadurel gant ar maer sokialour e kumun Bouffémont (Val-d'Oise), lec'h m'edo o chom[5].

Etre 2008 ha 2010 e oa kuzulier-kêr e Malvegon el Liger-Atlantel, lec'h m'en doa un ti abaoe 2001[6].

Marvel a reas d'an oad a 81 bloaz d'ar 25 a viz Gouere 2019 en ospital Argenteuil[7],[8]. Douaret eo bet e bered Bouffémont.

Embannadennoù ha degemer gant ar mediaioù

[kemmañ | kemmañ ar vammenn]

Embannet en deus un daou-ugent levr bennak adalek 1975. Berzh o deus graet lod anezho, evel TF1, un pouvoir, skrivet asambles gant Christophe Nick, ha l'Argent noir hag Une jeunesse française – François Mitterrand, 1934-1947, diskuliet ennañ gantañ e oa bet roet urzh ar Francisque d'ar prezidant sokialour gant ar marichal Pétain[9].

E 2003 e embannas gant Philippe Cohen La Face cachée du Monde diwar-benn mont en-dro ar gazetenn vrudet renet gant tri den, Jean-Marie Colombani, Edwy Plenel hag Alain Minc. Berzh bras a reas al levr, ouzhpenn 200 000 skouerenn a voe gwerzhet en holl.

Oberennoù

[kemmañ | kemmañ ar vammenn]
Golo La Face cachée du Monde.

Bloavezhioù 1970-1980

[kemmañ | kemmañ ar vammenn]
  • La Troisième Guerre mondiale (rakskrid gant Jean-Pierre Vigier), embannadurioù Calmann-Lévy, dast. « Questions d'actualité », Pariz, 1974. – Adembannadur adwelet ha kresket dindan an titl « Pétrole, la troisième guerre mondiale », embannadurioù Club français du livre, dast. « Le Club pour lui », Pariz, 1975, 252 p.
  • Après Mao, les managers, embannadurioù Fayolle, dast. « Intervalle », Pariz, 1977, 188 p., (ISBN 2-86221-002-1). Enklask war Sina.
  • Bokassa Ier, embannadurioù Alain Moreau, Dastumad renet gant Jean Picollec, Pariz, 1977, 196 p. + 6 p. plankennadoù skeudennaouet.
  • gant Jean-Pierre Séréni, Les Émirs de la République : l'aventure du pétrole tricolore, embannadurioù ar Seuil, Pariz, 1982, 224 p., (ISBN 2-02-006154-6).
  • Les Deux Bombes : comment la France a donné la bombe à Israël et à l'Irak, embannadurioù Fayard, Pariz, 1982, 203 p., (ISBN 2-213-01133-8). Adembannet e 1991.
  • Affaires africaines, embannadurioù Fayard, Pariz, 1983, 340 p., (ISBN 2-213-01324-1).
  • V : enquête sur l'affaire des avions renifleurs et ses ramifications proches ou lointaines, embannadurioù Fayard, Pariz, 1984, 265 p., (ISBN 2-213-01450-7).
  • Secret d'État : la France du secret, les secrets de la France, embannadurioù Fayard, Pariz, 1986, 365 p., (ISBN 2-213-01840-5).
  • Les Chapellières : Une terre, deux destins en pays Chouan, embannadurioù Albin Michel, Pariz, 1987, 359 p., (ISBN 2-226-02835-8). Diwar-benn Jean Terrien ha Jacques Defermon.
  • La Menace, embannadurioù Fayard, Pariz, 1987, p. 306, ISBN=2-213-02087-6, diwar-benn Iran ha brezel Liban.
  • L'Argent noir : corruption et sous-développement, embannadurioù Fayard, Paris, 1988, 278 p., (ISBN 2-213-02204-6).

Bloavezhioù 1990

[kemmañ | kemmañ ar vammenn]
  • L'Homme de l'ombre : éléments d'enquête autour de Jacques Foccart, l'homme le plus mystérieux et le plus puissant de la Ve République, embannadurioù Fayard, Pariz, 1990, 585 p., (ISBN 2-213-02631-9).
  • Les Deux Bombes : ou comment la guerre du Golfe a commencé le 18 novembre 1975, embannadurioù Fayard, Pariz, 1991, XIV-198 p., (ISBN 2-213-02744-7). Embannadenn nevez e 1982. An deiziad a ra dave d'an emglev diwar-benn Osirak.
  • Vol UT 772 : contre-enquête sur un attentat attribué à Kadhafi, embannadurioù Stock, dast. « Au vif », Pariz, 1992, 327 p., (ISBN 2-234-02486-2).
  • Le Mystérieux Docteur Martin (1895-1969), embannadurioù Fayard, Pariz, 1993, 500 p., (ISBN 2-213-02784-6).
  • Une jeunesse française : François Mitterrand (1934-1947), embannadurioù Fayard, Pariz, 1994, 615 p.-16 p. plankennadoù skeudennaouet, (ISBN 2-213-59300-0).
  • L'Extrémiste : François Genoud, de Hitler à Carlos, embannadurioù Fayard, Pariz, 1996, 424 p.-16 p. plankennadoù skeudennaouet, (ISBN 2-213-59615-8).
  • gant Christophe Nick, TF1, un pouvoir, embannadurioù Fayard, Pariz, 1997, 695 p., (ISBN 2-213-59819-3).
  • Vies et morts de Jean Moulin : éléments d'une biographie, embannadurioù Fayard, Pariz, 1998, 715 p.-16 p. plankennadoù skeudennaouet, (ISBN 2-213-60257-3).
  • La Diabolique de Caluire, embannadurioù Fayard, Pariz, 1999, 261 p.-20 p. plankennadoù skeudennaouet, (ISBN 2-213-60402-9).
  • gant Richard Labévière, Bethléem en Palestine, embannadurioù Fayard, Pariz, 1999, 321 p. + 12 p. plankennadoù skeudennaouet, (ISBN 2-213-60510-6).

Bloavezhioù 2000

[kemmañ | kemmañ ar vammenn]
  • Manipulations africaines : l'attentat contre le DC 10 d'UTA, 170 morts, embannadurioù Plon, Pariz, 2001, 290 p.-32 p. plankennadoù skeudennaouet, (ISBN 2-259-19319-6). – istitlet : « qui sont les vrais coupables de l'attentat du vol UTA 772 ? ». – Gwelout : Les preuves trafiquées du terrorisme libyen, 2001.
  • Dernières volontés, derniers combats, dernières souffrances, embannadurioù Plon, Pariz, 2002, 328 p., (ISBN 2-259-19495-8). Diwar-benn François Mitterrand
  • gant Philippe Cohen, La Face cachée du Monde: du contre-pouvoir aux abus de pouvoir, embannadurioù Mille et une nuits, Pariz, 2003, 631 p., (ISBN 2-84205-756-2).
  • Kenlabour gant Guy Vadepied, Marcel Dassault ou les ailes du pouvoir, embannadurioù Fayard, Pariz, 2003, 473 p., (ISBN 2-213-61337-0).
  • Main basse sur Alger : enquête sur un pillage, juillet 1830, embannadurioù Plon, Pariz, 2004, 271 p.-12 p. plankennadoù skeudennaouet, (ISBN 2-259-19318-8).
  • Noires fureurs, blancs menteurs : Rwanda, 1990-1994, embannadurioù Mille et une nuits, Pariz, 2005, 544 p., (ISBN 978-2-84205-929-3).
  • L'Accordéon de mon père : une enquête intime (goudeskrid gant Jean Grégor), embannadurioù Fayard, Pariz, 2006, 306 p. + 8 p. plankennadoù skeudennaouet, (ISBN 978-2-213-63026-7).
  • Chirac, l'Inconnu de l'Élysée, embannadurioù Fayard, Pariz, 2007, 516 p., (ISBN 978-2-213-63149-3). – Titlet en deroù : « L'Inconnu de l'Élysée ».
  • Une blessure française : les soulèvements populaires dans l'Ouest sous la Révolution, embannadurioù Fayard, Pariz, 2008, 325 p., (ISBN 978-2-213-63566-8).
  • Le Monde selon K., ur buhezskrid eus Bernard Kouchner, emb. Fayard, Pariz, 2009, 323 p., (ISBN 2213643725 et ISBN 978-2213643724).

Bloavezhioù 2010-2020

[kemmañ | kemmañ ar vammenn]
  • Carnages. Les guerres secrètes des grandes puissances en Afrique, embannadur Fayard, 570 p., 2010. Enklask war levezon ar Stadoù-Unanet, Breizh-Veur hag Israel er brezelioù afrikan, ar gouennlazhoù e Rwanda hag e Darfour.
  • La République des mallettes : Enquête sur la principauté française de non-droit, embannadurioù Fayard, Gwengolo 2011: diwar-benn arc'hantaouiñ e-maez lezenn ar vuhez politikel, dreist-holl tro-dro da Alexandre Djouhri, "unan eus galloudusañ tud ar Republik", liammet ouzh Charles Pasqua, goude mignon gant Dominique de Villepin, ha goude tost da Nicolas Sarkozy.
  • Manipulations, une histoire française, France Télévision, miz Du 2011 : 6 pennad e 52 munut, savet gant Jean-Robert Viallet, produet gant Christophe Nick, skrivet gant Pierre Péan ha Vanessa Ratignier ; danevelliñ gant Emmanuelle Yacoubi.
  • gant Philippe Cohen, Le Pen : Une histoire française, embannadurioù Robert Laffont, 2012, 548 p., (ISBN 2221123832 et ISBN 978-2221123836)
  • Kosovo : Une guerre « juste » pour un État mafieux, embannadurioù Fayard]], 2013, 506 p., (ISBN 2213651353 et ISBN 978-2213651354)
  • Une France sous influence, gant Vanessa Ratignier, embannadurioù Fayard]], 2014, 484 p., (ISBN 221367826X et ISBN 978-2213678269). Enklask war an darempredoù Bro-c'hall-Katar[10]
  • Nouvelles affaires africaines : Mensonges et pillages au Gabon, embannadurioù Fayard]], 2014
  • Compromissions, embannadurioù Fayard, 2015. War ar vandell La République et la mafia corse.
  • Jean Moulin, l'ultime mystère, gant Laurent Ducastel, embannadurioù Albin Michel, Pariz, 2015, 250 p., (ISBN 978-2-226-31916-6).
  • L'autre Chirac, embannadurioù Fayard, Pariz, 2016, 544 p., (ISBN 978-2818504291).
  • Ma petite France. Chronique d'une ville ordinaire sous l'Occupation, Albin Michel, 2017, 310 p.
  • Mémoires impubliables, embannadurioù Albin Michel, Pariz, 2020, 672 p. (ISBN 978-2-226-44809-5 )[11].

Enorioù

[kemmañ | kemmañ ar vammenn]

Notennoù ha daveoù

[kemmañ | kemmañ ar vammenn]
  1. ↑ "Pierre Péan, franc-tireur", d'an 18 a viz Even 2003, e Jeune Afrique [1]
  2. ↑ Pétrole, la troisième guerre mondiale, gant Pierre Péan embannet gant Calmann-Lévy [2].
  3. ↑ « Il y a 40 ans: le scandale des avions renifleurs et le décor du Château de Rivieren à Ganshoren » gant Karim Fadoul, war lec'hienn an RTBF d'ar Merc'her 2 a viz Meurzh 2016 [3].
  4. ↑ Pierre Péan zo marvet d'an oad a 81 bloaz, HuffPost, 26 a viz Gouere 2019}}.
  5. ↑ Bouffémont en deuil après le décès de l’écrivain et journaliste Pierre Péan, 2019-07-26.
  6. ↑ "Décédé jeudi soir, Pierre Péan avait ses attaches près de Nantes, pennad-skrid gant Presse Océan, 26/07/2019.
  7. ↑ Marv skrivagner ha kazetenner-enklasker Pierre Péan, L'Obs, 26 a viz Gouere 2019.
  8. ↑ Notre ancien collaborateur, le journaliste Pierre Péan, est mort, Marianne, Gouere 2019.
  9. ↑ Serge Raffy, Marv eo ar skrivagner ha kazetenner Pierre Péan, L'Obs, 25 a viz Gouere 2019}}.
  10. ↑ Une France sous influence. Critique du livre de Vanessa Ratignier et Pierre Péan au sujet de l'influence du Qatar en France, cosmopolis.ch, 9 décembre 2014.
  11. ↑ [4]