Anastomoza je veza ili otvor između dvije sastavnice (posebno šupljina ili prolaza) koje se normalno razilaze ili granaju, kao što je između krvnih sudova, lisne venacijke ili nervature ili vodotokova/struja. Takva veza može biti normalna (kao što je foramen ovale u srcu fetusa) ili abnormalna (kao što je patentni foramen ovale u srcu odrasle osobe); može se steći (kao što je arteriovenska fistula) ili biti urođena (kao što je arteriovenska skretnica metarteriola); mogu biti prirodne (kao što su gore navedeni primjeri) ili vještačke (kao što je hirurška anastomoza). Ponovno uspostavljanje anastomoze koja se blokirala naziva se reanastomoza. Nenormalne anastomoze, bilo da urođeni ili stečene, često se nazivaju fistula.
Termin se najčešće koristi u medicini, biologiji, mikologiji, geologiji, geografiji i arhitekturi.
Anastomoza: medicinska ili moderna latinska riječ, od grčkog ἀναστόμωσις – anastomosis =otvor, stoma, usta, opremiti ustima.[1] Prema tome, slog -stom- srodan je onom sa stoma u botanici ili stoma u medicini.
Anastomoza je veza dviju normalno divergentnih struktura.[2] Odnosi se na veze između krvnih sudova ili između drugih cjevastih struktura kao što su petlje crijeva.
U cirkulacijski anastomozama, mnoge arterije se prirodno se međusobno spajaju; naprimjer, donja epiželudačna arterija i gornja epiželudačna a arterija, ili prednja i / ili stražnja komunikacijska arterija u Wilisovom krugu u mozgu. Cirkulacijske anastomoze se dalje dijele na arterijske i venske. Arterijske uključuju stvarnu arterijsku anastomozu (npr. dlanski luk, tabanski luk) i potencijalnu arterijsku anastomozu (npr. srčane arterije i korsku granu moždane arterije). Anastomoze takođe formiraju alternativne puteve oko kapilarnih ležištau područjima kojima nije potreban veliki dotok krvi, pomažući tako u regulaciji sistemskog krvotoka.
Primjer hirurške anastomoze javlja se kada su segment crijeva, krvni sud ili bilo koja druga struktura povezani zajedno (anastomozirani). Primjeri uključuju crijevnu anastomozu, Roux-en-Y anastomoza ili ureteroureterostomija. Tehnike hirurške anastamoze uključuju linearnu spajajuću anastomozu,[3] ručno šivanu anastomozu,[3] anastomoza od kraja do kraja (EEA).[4] Anastomoza se može izvoditi ručno ili pomoću posebnog namjenskog uređaja.[5] Izvedene su studije upoređujući različite pristupe anastomozi, uzimajući u obzir hirurško "vrijeme i troškove, postoperativno anastomotsko krvarenje, curenje i stezanje".[6]
Patološke anastomoze nastaju od trauma ili bolestI i mogu zahvatiti vene, arterije ili crijeva. Obično se nazivaju fistule. U slučajevima vena ili arterija, traumatske fistule obično se javljaju između arterije i vene. Traumatske crijevne fistule obično nastaju između dvije petlje crijeva (entero-enterska fistula) ili crijeva i kože (enterokutana fistula). Portnokavna anastomoza, za razliku od toga, je anastomoza između vene portne cirkulacije i vene sistemske cirkulacije, koja omogućava krvi da zaobiđe jetru kod pacijenata sa portnom hipertenzijom, koja često rezultira hemoroidima, varikozitetima jednjaka ili pojavom zvanom caput medusae.
U evoluciji anastomoza je rekombinacija evolucijskih loza. Uobičajeni zapisi o evolucijskoj lozi predstavljaju se kao jednostavno grananje vrsta u nove oblike. Pod anastomozom, vrste bi se mogle rekombinirati nakon početnog razgranavanja, kao što je slučaj sa nedavnim istraživanjem koje pokazuje da su se populacije predaka duž loze čovjeka i čimpanze mogle križati nakon početnog grananja .[7] Koncept anastomoze odnosi se i na teoriju simbiogeneze, u kojoj nove vrste nastaju formiranjem novih simbiotskih odnosa.
U mikologiji anastomoza je spoj između grana iste ili različitih hifa .[8] Stoga bifurkacijske gljivične hife mogu stvoriti istinske mrežaste kombinacije. Dijeleći materijale u obliku rastvorenih iona, hormona i nukleotida, gljiva održava dvosmjernu komunikaciju između sopstvenih hifa. Mreža gljivica može imati nekoliko izvora; između nekoliko spora (tj.pomoću cijevi za konidijsku anastomozu), nekoliko tačaka prodiranja, od kojih je svaka obuhvata šireću apsorpciju i asimilaciju. Kada širenjem naiđu na vrh drugog, vrhovi se pritiskaju jedni uz druge u prepoznavanju feromona ili pomoću nepoznatog sistema prepoznavanja, spajajući se da formiraju genetički jedinstvenu klonsku koloniju, koja može pokriti hektare zvane genete ili samo mikroskopski mala područja.[9]
Za gljive je anastomoza također komponenta razmnožavanja. U nekima se spajaju dva različita haploidna tipa parnjaka – ako su kompatibilna. Somatski, oni čine morfološki sličan front micelijskog talasa koji nastavlja da raste i istražuje. Značajna razlika je u tome što je svaka pregrađena jedinica dvojedarna, koja sadrži dva nespojena jedra, tj. po jedno od svakog roditelja koji na kraju ulazi u kariogamijsku i mejozu kako bi dovršio seksualni ciklus.
Termin "anastomoziranje" koristi se također za lamele gljiva koje se međusobno povezuju i razdvajaju da bi stvorile mrežu.[10]
Izrasline davitelja smokve oko stabla domaćina, sa viticama koje se spajaju da bi stvorile mrežu, naziva se anastomozirajuće.[11]
U geologiji, anastomoza se odnosi na kvarc (ili drugo), vene koji imaju ovo svojstvo, koje je često povezano sa smicanje u metamorfnim regijama.
Anastomozirajući potoci sastoje se od više kanala koji se dijele i ponovo povezuju i odvojeni su polutrajnim bankinama formiranim od kohezivnog materijala, tako da je malo vjerojatno da će migrirati iz jednog položaja kanala u drugi. Mogu se razlikovati od pojave zvane isprepletena rijeka, samo na osnovu formi njihovih površi, ali prepletene rijeke su mnogo pliće i dinamičnije od anastomozirajućih rijeka. Neke definicije zahtijevaju da se anastomozirajuća rijeka sastoji od međusobno povezanih kanala koji zatvaraju poplavne,[12] opet za razliku od prepletenih rijeka. Rijeke s anastomoziranim dometima uključuju Magdalenu u Kolumbiji,[13] gornji tok rijeks Kolumbije u Britanskoj Kolumbiji, Kanada,[14] i gornjem toku rijeke Narew u Poljskoj.[15] Za segmente anastomozirajućih rijeka upotrebljavan je i termin anagrana.