Areostacionarna orbita

Areostacionarna orbita ili areosinhrona ekvatorijalna orbita (ukratko AEO) je kružna areosinhrona orbita u ekvatorijalnoj ravnini Marsa oko 17.032 km (10.583 milje) iznad površine, bilo koja tačka u kojoj kruži oko Marsa u istom smjeru i s istim orbitalnim vremenom kao i površina Marsa. Koncept areostacionarne orbite sličan je konceptu geostacionarne orbite. Prefiks areo- proizlazi iz Ares, grčkog boga rata i pandan rimskog boga Marsa, sa kojim je planeta povezana. Moderna grčka riječ za Mars je Άρης (Aris).

Do danas nijedan umjetni satelit nije postavljen u ovu orbitu, ali ovo zanima pojedine naučnike koji predviđaju buduću telekomunikacionu mrežu za istraživanje Marsa.^[1] Asteroid ili svemirska stanica koja se nalazi u areostacionarnoj orbiti takođe bi se mogla koristiti za izgradnju Marsovskog svemirskog lifta za upotrebu u prijenosima ljudi između površine Marsa i orbite.

Formula

Orbitalna brzina (koliko se brzo satelit kreće kroz svemir) izračunava se množenjem ugaone brzine satelita s radijusom orbite:

${\displaystyle R_{syn}={\sqrt[{3}]{G(m_{2})T^{2} \over 4\pi ^{2}}}}$^[2]

G = Gravitaciona konstanta

m ₂ = masa nebeskog tijela

T = period rotacije tijela

Koristeći ovu formulu, može se pronaći geostacionarno-analogna orbita objekta u odnosu na dato tijelo, u ovom slučaju Mars (ovaj tip orbite gore naziva se areostacionarna orbita ako je iznad Marsa).

Masa Marsa je 6,4171 × 10²³ kg, a zvjezdano razdoblje 88 642 sekunde.^[3] Sinkrona orbita tako ima radijus od 20.428 km (12693 mi) od središta mase Marsa,^[4] pa se stoga areostacionarna orbita može definirati kao približno 17.032 km iznad površine ekvatora Marsa.

Održavanje položaja u orbiti

Bilo koji sateliti u areostacionarnoj orbiti patiće od povećanih troškova održavanja položaja u orbiti,^[5][6] jer se Marsov Clarkov pojas nalazi između orbita dva Marsova prirodna satelita . Fobos ima srednji poluprečnik od 9.376 km, a Deimos ima srednji poluprečnik od 23.463 km. Neposredna blizina Fobosove orbite (duže od dva mjeseca) izazvat će neželjene efekte orbitalne rezonance koji će postepeno pomicati orbitu areostacionarnih satelita.

Također pogledajte

• Geostacionarna orbita
• Areosinhrona orbita
• Lista orbita

Reference

1. Lay, N. (15. 11. 2001). "Developing Low-Power Transceiver Technologies for In Situ Communication Applications" (PDF). IPN Progress Report 42-147. 42 (147): 22. Arhivirano s originala (PDF), 4. 3. 2016. Pristupljeno 9. 2. 2012.
2. "Calculating the Radius of a Geostationary Orbit - Ask Will Online". Ask Will Online (jezik: engleski). 27. 12. 2012. Pristupljeno 21. 11. 2017.
3. Lodders, Katharina; Fegley, Bruce (1998). The Planetary Scientist's Companion. Oxford University Press. p. 190. ISBN 0-19-511694-1.
4. "Stationkeeping in Mars orbit". www.planetary.org (jezik: engleski). Pristupljeno 21. 11. 2017.
5. Romero, P. (1. 7. 2017). "Analysis of orbit determination from Earth-based tracking for relay satellites in a perturbed areostationary orbit". Acta Astronautica (jezik: engleski). 136: 434–442.
6. Silva and Romero's paper even includes a graph of acceleration, where a reaction force could be calculated using the mass of desired object: Silva, Juan J. (1. 10. 2013). "Optimal longitudes determination for the station keeping of areostationary satellites". Planetary and Space Science (jezik: engleski). 87: 16.