Ovaj članak ili neki od njegovih odlomaka nije dovoljno potkrijepljen izvorima (literatura, veb-sajtovi ili drugi izvori). |
Banatska Republika | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
31. oktobar - 15. novembar 1918. | |||||||||||||
|
|||||||||||||
Glavni i najveći grad | Temišvar | ||||||||||||
Službeni jezik | srpski, mađarski, njemački, rumunski | ||||||||||||
Etničke grupe | Srbi, Mađari, Rumuni, Nijemci | ||||||||||||
Državno uređenje | |||||||||||||
• 1919 |
Otto Roth | ||||||||||||
Zakonodavstvo | |||||||||||||
Stanovništvo | |||||||||||||
• Ukupno (1919) |
1.582.133 |
Banatska Republika bila je kratkotrajna samoproglašena država, proglašena 31. oktobra 1918. u Temišvaru, nakon raspada Austrougarske.
Prilikom proglašenja Republike, formirano je Banatsko narodno vijeće, koje se sastojalo od po pet predstavnika sljedećih naroda: Nijemaca, Mađara, Srba i Rumuna.
Civilni povjerenik Republike je postao dr. Otto Roth, dok je vojni zapovjednik postao Albert Bartha. Mađarska vlada je priznala neovisnost Banatske republike. U tom smislu se smatra da je stvaranje republike bilo podržano od Mađarske, u svrhu zadržavanja sjevernog Banata i zaustavljanja opredjeljenja tamošnjeg stanovništva za južnoslavensku državu.
Banatsko narodno vijeće organizovalo vojne odrede i civilnu stražu 4. novembra iste godine. Cilj ovih vojnih odreda je bio uspostavljanje kontrole nad cijelom teritorijom Banata. Ipak, Banatska republika je bila kratkog vijeka; nakon nekoliko dana, vojska Kraljevine Srbije je ušla u Banat, što je bio kraj Banatske Republike. Nekoliko mjeseci kasnije, teritorija Banata je podijeljena između Kraljevine SHS i Rumunije, uzimajući u obzir proglas Velike narodne skupštine u Novom Sadu i rezoluciju iz Alba Iulie.
U aprilu u 1920. godine, Nijemci iz Banata su podnijeli zahtjev mirovnoj konferenciji u Parizu da se republika obnovi pod imenom "Republika Banatija". Prema ovom zahtjevu, obnovljena republika ne bi uključivala samo Banat, već i susjednu Bačku, a bila bi podijeljena u kantone, kojima bi upravljali predstavnici većinske etničke skupine iz svakog kantona. Prijedlog je odbačen na mirovnoj konferenciji.
Republika je brojala 1.582.133 stanovnika, od kojih:
Prema vjeroispovijesti, stanovništvo republike je uključivalo:
Ovaj odlomak potrebno je proširiti. |