Boračko jezero je prirodno planinsko[1] i ledničko jezero u Bosni i Hercegovini.
Leži u sjeveroistočnom podnožju planine Prenj, na nadmorskoj visini od 397 m. Sa zapada ga okružuju strmi i šumoviti visovi Crne gore (1.343 m), a s istoka Tranjine (1.055 m). Bazen jezera nastao je u Boračkoj dragi procesom ledničke erozije.
Jezero ima elipsast oblik. Dugačko je 786, a široko 402 m. Površina mu iznosi 0,26 km2. Dužina jezerske obale je 2,4 km. Jezero je najdublje u jugoistočnom užem dijelu (oko 17 m), a sadrži približno 2,5 miliona m3 vode, koja je zbog bistrozelene boje prozirna i do 8,3 m dubine. Voda je najtoplija u augustu (oko 25 °C), a najhladnija u februaru (0 °C).
Boračko jezero dobija vodu od Boračkog potoka i brojnih okolnih izvora, kojih ima i po dnu jezera. Iz jezera istječe Šištica, koja se poslije kratkog toka klisurom dugom 6 km i dubokom 60 m ruši 30 m visokim vodopadom u Neretvu.
Jezero je poznato po pastrmkama i rakovima.
Od Konjica je udaljeno 20 km i povezano je asfaltnim putem. U neposrednoj blizini izgrađeni su hoteli i moteli, jer je Boračko jezero omiljeno izletište stanovnika Konjica, Sarajeva i Mostara.
Bosanskohercegovački akademski slikar Lazar Drljača, (Blatna kod Bosanskog Novog, 10.10.1882. – Konjic, 13.7.1970.), dugo godina živio je u osami pored jezera, stvarajući za sebe i ne pokazujući svoja djela nikome. Ostavio je dubokog traga, ne samo svojim umjetničkim djelom koje spada u sam vrh evropskog slikarstva (ekspresionizma). Nakon požara koji je 1946. godine izbio u njegovoj kolibi, izgorjele su sve njegove slike, osim jedne.
Umro je 13.7.1970. godine. Sahranjen je po vlastitoj želji kao Bogumil, a nadgrobni spomenik mu je u obliku stećka, izgrađen od kamena bihacita, donešenog sa obale Une.[2]