Brian Eno

Brian Eno
Eno 2015.
Osnovne informacije
Ime po rođenjuBrian Peter George Eno
PseudonimiEno
Brian Peter George St. John le Baptiste de la Salle Eno
ŽanroviEksperimentalni rock, ambijentalna muzika, elektronska muzika, art rock, glam rock
ZanimanjeProducent, muzičar, kompozitor
Instrumentisintesajzer, klavijature, vokali, gitara, bas
Veb-sajtwww.enoshop.co.uk

Brian Peter George St. John le Baptiste de la Salle Eno[1] (15. maj 1948 -), poznat i pod skraćenicom Eno (fonteski:ˈiːnoʊ}}), je engleski muzičar, kompozitor, producent, muzički teoretičar i pjevač, najpoznatiji kao jedan od glavnih inovatora ambijentalne muzike.[2]

Eno je studirao na umjetničkoj školi, uzimajući inspiraciju iz minimalističkih slika, kada se ranih 1970-ih, s malo muzičkog obrazovanja, pridružio bendu Roxy Music svirajući klavijature i sintesajzere. Roxy Music je brzo postala uspješna na glam rock sceni, ali se Eno brzo umorio od stalnih sukoba sa pjevačem Bryanom Ferryjem, kao i turneja, pa je napustio bend nakon albuma For Your Pleasure (1973), započevši solo karijeru sa art rock pločama Here Come the Warm Jets (1974) i Taking Tiger Mountain (By Strategy) (1974). Eno je proširio opus prema eksperimentalnim muzičkim stilovima sa (No Pussyfooting) (1973) (u saradnji sa Robertom Frippom), uticajnim Another Green World (1975) i Discreet Music (1975). Njegovi pionirski pokušaji pravljenja ambijentalne muzike sa "zvučnim pejzažima" su ga počeli zaokupljati nakon Ambient 1/Music for Airports (1978) i kasnijim Apollo: Atmospheres and Soundtracks (1983) koga je komponirao za dokumentarni film For All Mankind. Eno je usprkos tome nastavio pjevati na nekim od svojih ploča, kao što su Before and After Science (1977) i Another Day on Earth (2005).

Enoov solo opus je bio prilično utjecajan, zahvaljujući pionirskom radu na ambijentalnoj i generativnoj muzici, inovativnim tehnikama produkcije kao naglašavanju "teorije pred praksom".[3] Također je uveo koncept muzike šanse zahvaljujući radu s drugim muzičarima.[4] Do kraja 1970-ih Eno je radio s Davidom Bowiejem na slavnoj avangardnoj "Berlin Trilogy," pomogao popularizaciji američkog punk rock benda Devo i novog muzičkog žanra "New Wave", te često sarađivao s Haroldom Buddom, Johnom Caleom, Clusterom, Robertom Frippom i Davidom Byrneom, kome je producirao znameniti album My Life in the Bush of Ghosts (1981). Producirao je i izvodio muziku na tri albuma grupe Talking Heads, uključujući Remain in Light (1980), producirao sedam albuma za U2, uključujući The Joshua Tree (1987), te, između ostalih, radio ploče za James, Laurie Anderson, Coldplay, Paul Simon, Grace Jones i Slowdive.

Kao umjetnik, Brian Eno je paralelno sa muzičkom karijerom radio na nekoliko multimedijskih projekata, kao što su umjetničke instalacije, novinska kolumna u The Observeru i "Oblique Strategies" (napisane s Peterom Schmidtom), špilu karata od kojih svaka sadrži kriptičku primjedbu, ili opservaciju vezanu uz rješavanje dilema. Također piše redovnu kolumnu za časopis Prospect.

Literatura

[uredi | uredi izvor]

Reference

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ Estrella,Espie Ambient Music, about.com Arhivirano 11. 9. 2009. na Wayback Machine
  2. ^ AllMusic, Explore Music, "Ambient Arhivirano 13. 2. 2012. na Wayback Machine"
  3. ^ Jason Ankeny, ((( Brian Eno > Biography ))), allmusic
  4. ^ Prendergast, Mark The Ambient Century, Bloomsbury UK, 2000. ISBN 0-7475-4213-9

Vanjski linkovi

[uredi | uredi izvor]
Commons logo
Commons logo
Commons ima datoteke na temu: Brian Eno