Divodikova veza – u hemiji – je vrsta vodikove veze, sa interakcijom između veze metalnog hidrida i OH ili NH grupe, ili pakm newkoh drugog protonskog donora. Sa van der Valsovim radijusom od 1,2 Å, atomi vodika se obično međusobno ne približavaju na rastojanja koja manja od 2,4 Å. Manja rastojanja od 1,8 Å, su, međutim, svojstvena divodikovim vezama.[2][3][4][5][6]
Jedan od prvoopisanih primjera ove pojave otkrili su Braun i Heseltin.[7] Uočili su to po intenzivnoj apsorpciji u IR opsezima spektroskopije, na 3.300 i 3.210 cm−1 rastvora (CH3)2NHBH3. Opseg više energije pripada normalnoj N−H vibraciji, dok za niže energije potiče od iste veze koja je u interakciji sa B−H. Nakon rastvaranja, 3.300 cm−1 opseg povećava intenzivnost, a 3.210 cm−1 opseg se smanjuje, kao posljedica intermolekulskih asocijacija.
Zanimanje za divodično vezanje je oživio nakon kristalografske karakterizacije molekula H3NBH3. U toj molekuli, koja je kao ona koju su posmatrali Braun i Hazeltin, atomi vodika na dušiku imaju djelimično pozitivno naelektrisanje: Hδ+, a atomi vodika na boru djelimično negativno naelektrisanje: Hδ−.[8] Novonastalo B−H...H−N privlačenje stabilizuje molekule u čvrstom stanju. Nasuprot tomr, srodna supstanca etan (H3CCH3) je gasovit sa tačkom ključanja koja je niža od 285 °C. Budući učestvuju dva vodikova centra, interakcija se naziva divodična (dvovodična, dvovodikova) veza.
Smatra se da se ova veza formira, prije formiranja H2 u reakciji hidrida i protinske kiseline. Veoma kratke divodikove veze su uočene u NaBH4·2H2O sa H−H kontaktima od 1,79, 1,86 i 1,94 Å.[1]
Smatra se da protonacija hidridnih kompleksa prelaznih metala općenito nastaje putem stvaranja divodikovih veza.[9] Ovaj vid H−H interakcija se razlikuje od H−H} vezanja u kompleksu prelaznih metala koji imaju divodikovu vezu sa metalom.[10][11]
|coauthors=
zanemaren (prijedlog zamjene: |author=
) (pomoć)
|coauthors=
zanemaren (prijedlog zamjene: |author=
) (pomoć)
|coauthors=
zanemaren (prijedlog zamjene: |author=
) (pomoć)