Filip VI, kralj Francuske
 | Ovaj članak ili neki od njegovih odlomaka nije dovoljno potkrijepljen izvorima (literatura, veb-sajtovi ili drugi izvori). |
| Filip VI | |
|---|---|
 | |
| Kralj Francuske | |
| Vladavina | 1. april 1328 - 22. august 1350 |
| Prethodnik | Karlo IV |
| Nasljednik | Ivan II |
| Krunidba | 29. maj 1328 |
| Supružnik | Ivana Hroma Blanka Navarska |
| Djeca | Ivan II, kralj Francuske Filip, orleanski vojvoda |
| Dinastija | Valois |
| Otac | Karlo, grof Valoisa |
| Majka | Margareta, grofica Anžuja |
| Rođenje | 1293. |
| Smrt | 22. august 1350. |
Filip VI (francuski: Phillipe VI; 1293 – 22. august 1350) bio je prvi kralj Francuske iz dinastije Valois koji je vladao od 1328. do svoje smrti 1350. Njegova vladavina je počela nakon sukcesije. Kada je francuski kralj Karlo IV umro bez muškog nasljednika 1328. godine, njegov najbliži rođak je bio njegov nećak, engleski kralj Edvard III, preko svoje majke Izabele koja je bila sestra umrlog kralja. Međutim, prema Salijskom zakoniku, Edvard nije mogao naslijediti francusko prijestolje preko ženske linije. Zbog toga je Edvard prihvatio pristupanje Filipa kao najbližeg muškog rođaka Karla IV, ali je kasnije promijenio tu odluku zbog niza neslaganja sa Filipom. Rezultat je bio početak Stogodišnjeg rata 1337. godine.
Nakon prvih uspjeha na moru, Filipova mornarica je uništena u bici kod Slija 1340. godine. Englezi su dobili još jednu odlučujuću bitku kod Kresija 1346. godine, a kasnije je Crna smrt pogodila Francusku dodatno destabilizirajući državu. Filip VI je 1349. godine kupio Dauphine od uništenog vladara Humberta II i povjerio ga svom unuku Karlu. Filip VI je umro 1350. godine i naslijedio ga je njegov sin Ivan II Dobri.
Dolazak na prijestolje
[uredi | uredi izvor]Poslije smrti kralja Karla IV vratilo se pitanje iz ne tako davne prošlosti o regenstvu do trenutka poroda kraljeve trudne žene. Poslije šest mjeseci čekanja rođena je kćer s čim je dotadašnji regent Filip VI postao kralj.
Novi kralj je bio sin Karla, grofa Valoisa, čiji otac je bio Filip III, i Margarete, grofice Anžuja. Iako ga je taj podatak činio najbližim potomkom (bio je bratić mrtvog kralja) to ga nije sačuvalo od dvorskih spletki u ime nekog od drugih pretendenata na krunu. Najozbiljnija legalistička prijetnja novom kralju je bila Ivana, kćerka Luja X. Radi izbacivanja tog najozbiljnijog konkurenta iz borbe za krunu Francuske njoj je prepušteno kraljevstvo Navarre čime prestaje kratkotrajna personalna unija ova dva kraljevstva.
Zajedno s tim problemom odmah početkom vladavine dolazi do pobune u Flandriji koja uviđavši političku nestabilnost Francuske kreće u borbu za nezavisnost u maju 1328. godine. Filip VI se ipak pokazao kao preopasan protivnik, pa je ova buna krvavo ugušena. Taj oružani uspjeh je imao veliki uticaj na ostatak državnih nezadovoljnika da se smire u prvom kritičnom razdoblju uspostavljanja nove vlasti.
Poslije nekoliko godina dugog čekanja pojavio se novi, najmoćniji legalni pretendent na krunu Francuske. Pozivajući se na svoje nasljedno pravo Eduard III, kralj Engleske, objavljuje rat 1337. godine. On će trajati s prekidima više od 100 godina. U razdoblju Filipa VI Francuska trpi vojni poraz za porazom koji besprekidno slabe kraljevu moć. Poslije vojne katastrofe 1346. godine Filip je bio prisiljen čak i državne finansije prepustiti iz svojih ruku zbog općeg nezadovoljstva. Izbijanje kuge 1348. godine postala je finalna katastrofa ovog kralja.
Stalne potrebe za širokom plemićkom podrškom ovome nesposobnom kralju su rezultirale ustupcima na uštrb centralne države. Najprije je darovima kupovao podršku za priznanje prava na krunu, a potom za podršku u ratu s Engleskom.
U trenutku njegove smrti 22. augusta 1350. godine Francuska je prilično decentralizirana država s katastrofalnim ratom protiv Engleske. Naslijedio ga je sin, Ivan II .
| Prethodi: | Kralj Francuske | Slijedi: |
| Karlo IV | Ivan II |
