Genetička raznolikost

Genetička raznolikost je razina biološke raznolikosti, koja se odnosi na ukupan broj nasljednih svojstava u genetičkoj strukturi jedne vrste. Ona se razlikuje od genetičke varijabilnosti, koja opisuje tendenciju promjenljivosti genetičkih karakteristika.

Genetička raznolikost služi kao način populacije da se prilagodi vječno promjenljivom životnom okruženju. Sa većim potencijalima genetičke varijacije raste i vjerovatnoća da će neka jedinka u populaciji posjedovati varijantu alel koja odgovara promijenjenim okolnostima. Takve jedinke imaju veće šanse da prežive u novonastalim okolnostima i proizvedu potomstvo odnosno ugrade više gena u genski fond budućih generacije. Zahvaljujući međigeneracijskom obezbjeđuje se i dugoročni genetički kontinuitet pripadajuće vrste organizama.^[1][2][3]

Populacijska genetika uključuje nekoliko hipoteza i teorija u vezi sa objašnjenjem prirode genetičke raznolikosti. Stabilizujuća selekcija ili terorija neutralne evolucije predlaže da je raznolikost rezultat akumulacije neutralnih genetičkih zamjena. Disruptivna selekcija počiva na hipotezi da dvije ili više subpopulacija jedne vrste žive u različitim okruženjima koje odabru različite alele na određenom lokusu. Ovo se može dogoditi, na primjer, ako vrsta ima veliki raspon rasprostranjenja u odnosu na unutrašnju mobilnost jedinki. Hipoteza o frekvencijski-zavisnoj selekciji]] je polazi od mogućnosti da neki aleli, što postaju češći, postaju ranjiviji. To se događa u interakciji domaćin-patogeni, gdje je visoka učestalost zaštitnih alela među domaćinima znači da je vjerovatnije da će se patogen proširiti ako je u stanju da prevaziđe taj alel.

Značaj genetičke raznolikosti

Istraživanja koja je sprovela National Science Foundation SAD, (2007. našla su da genetičke raznolikosti i biodiverzitet (u smislu raznolikosti vrsta) ovise jedni od drugih – raznolikost unutar vrsta je potrebna za održavanje raznolikosti između vrsta, i obrnuto. Ako se bilo koji tip ukloni iz sistema, ciklusi se mogu poremetiti i u zajednici počinje da dominira jedna vrsta.^[4] Genotipska i fenotipska raznolikost su zabilježene na nivoima proteina, DNK, i organizama. U prirodi, ta raznolikost je postojana, jako strukturirana i povezana sa varijacijama okoline.

Međuodnosi genetičke i specijske raznolikosti je veoma delikatni. Gubitak genetičke raznolikosti u populacijama domaćih životinja se pripisuje proširenju tržišta i ekonomske globalizacije.^[5]

Također pogledajte

• Biološka raznolikost
• Genetička struktura populacije
• Populacija
• Jedinka
• Genotip
• Fenotip

Reference

1. Hadžiselimović R. (2005): Bioantropologija – Biodiverzitet recentnog čovjeka. Institut za genetičko inženjerstvo i biotehnologiju (INGEB), Sarajevo, ISBN 9958-9344-2-6.
2. Hadžiselimović R. (1986): Uvod u teoriju antropogeneze. Svjetlost, Sarajevo, ISBN 9958-9344-2-6.
3. U.S. Geological Survey, National Biological Information Infrastructure: Introduction to Genetic Diversity. U.S. Geological Survey
4. http://www.enn.com/animals/article/23391 Study: Loss Of Genetic Diversity Threatens Species Diversity.
5. Groom M. J., Meffe G.K., Carroll C.R. (2006): Principles of Conservation Biology (3rd ed.). Sinauer Associates, Sunderland, MA